Zygmunt Odrowąż-Zawadzki
 Zygmunt Odrowąż-Zawadzki w wieku 94 lat | |||
 generał brygady | |||
| Pełne imię i nazwisko | Zygmunt Ludwik Stanisław Zawadzki | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 27 listopada 1911 | ||
| Data i miejsce śmierci | 13 października 2008 | ||
| Przebieg służby | |||
| Lata służby | 1929–1947 | ||
| Siły zbrojne |
| ||
| Jednostki | |||
| Stanowiska | dowódca batalionu | ||
| Główne wojny i bitwy | |||
| Odznaczenia | |||
  | |||
| |||
Zygmunt Ludwik Stanisław Odrowąż-Zawadzki (ur. 27 listopada 1911 w Radgoszczy, zm. 13 października 2008 w Gdańsku) – generał brygady Wojska Polskiego.
Życiorys
Ukończył Szkołę Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej (od 15 listopada 1929 do 27 lipca 1930 był uczniem 60. klasy)[1]. 7 sierpnia 1932 prezydent RP mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1932 i 144. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a minister spraw wojskowych wcielił do 57 pułku piechoty w Poznaniu[2][3][4]. 1 marca 1935 prezydent RP nadał mu z dniem 1 stycznia 1935 stopień porucznika w korpusie oficerów piechoty i 144. lokatą[5][6]. W 1937 został przeniesiony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza kursu 1937/39[7]. Był najmłodszym wiekiem absolwentem tej szkoły. Podczas kampanii wrześniowej oficer operacyjny 14 Wielkopolskiej Dywizji Piechoty. Uczestnik bitwy nad Bzurą, podczas której dostał się do niewoli niemieckiej[8].
Następnie przez Węgry przedostał się do Wojska Polskiego we Francji. Jako oficer operacyjny Brygady Karpackiej uczestniczył w operacji libijskiej i w walkach o Tobruk. W maju 1942 roku został wyznaczony na stanowisko oficera wywiadowczego w Sztabie Dywizji Strzelców Karpackich[9]. 1 września 1943 roku został szefem Oddziału Operacyjnego Sztabu 3 Dywizji Strzelców Karpackich[10]. Uczestnik kampanii włoskiej. Za bitwę o Ankonę odznaczony Krzyżem Srebrnym Virtuti Militari. W bitwie nad Senio i o Bolonię uczestniczył jako dowódca 5 Batalionu Strzelców Karpackich. Po zakończeniu kampanii włoskiej został dyrektorem nauk w Oficerskiej Szkole Taktycznej 2 Korpusu. Uczestniczył w 29 bitwach, w tym nad Bzurą, pod Ghazalą, pod Monte Cassino, o Ankonę, nad Senio i o Bolonię oraz obronie Tobruku.
Po powrocie do kraju w 1947 r. przez długi czas nie mógł znaleźć pracy. Dopiero po ukończeniu Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Poznaniu w 1952 r. otrzymał możliwość zatrudnienia w cywilu.
3 maja 2006 roku Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Lech Kaczyński, na wniosek Ministra Obrony Narodowej Radosława Sikorskiego, mianował go generałem brygady[11].
Zmarł 13 października 2008 w Gdańsku. W archikatedrze oliwskiej odbyła się msza święta żałobna, koncelebrowana przez arcybiskupa Leszka Sławoja Głódzia, jest pochowany na cmentarzu w Oliwie (kwatera 23-7-3)[12]. Był ostatnim żyjącym oficerem dyplomowanym Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej[13].
Odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyżem Srebrnym Virtuti Militari[14].
Rodzina
Zygmunt Odrowąż-Zawadzki był ostatnim mężczyzną z rodu Odrowążów-Zawadzkich, potomkiem św. Jacka Odrowąża i biskupa Krakowa Iwo Odrowąża. Poślubił Lidię z domu Łańcucką, z którą miał jedyną córkę Joannę Odrowąż-Zawadzką, lekarza medycyny. Zygmunt posiada też jedyną wnuczkę, Annę Odrowąż-Coates[15], z domu Odrowąż-Zawadzką, żonę pilota wojskowego, oficera RAF. Anna Odrowąż-Coates jest dr hab. i profesorem Akademii Pedagogiki Specjalnej w Warszawie[16].
Publikacje
- „Zygmunt Odrowąż-Zawadzki. Bóg - Honor - Ojczyzna. Wspomnienia”. Wydawnictwo DJ, Gdańsk 2007.
- „Dzieje 14 Dywizji Piechoty (Poznańskiej)”. GDW, Gdańsk 2005.
Przypisy
- ↑ Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930 ↓, s. 489.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 15 sierpnia 1932, s. 344, 352.
- ↑ Lista starszeństwa 1933 ↓, s. 152.
- ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 150.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 4 marca 1935, s. 12.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 75.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 450.
- ↑ ••• Ostatni oficer dyplomowany II Rzeczypospolitej :: DlaPolski.pl [online], archiwum.dlapolski.pl [dostęp 2017-02-11] [zarchiwizowane z adresu 2017-02-12] (pol.).
- ↑ Kronika 3 DSK 1943 ↓, s. 5.
- ↑ Kronika 3 DSK 1943 ↓, s. 41.
- ↑ M.P. z 2006 r. nr 37, poz. 412
- ↑ Zygmunt Odrowąż-Zawadzki. cmentarze-gdanskie.pl. [dostęp 2020-07-27].
- ↑ Zmarł generał Zygmunt Odrowąż Zawadzki, „dziennikpolski24.pl” [dostęp 2017-02-11] (pol.).
- ↑ l, Pożegnanie generała Zygmunta Odrowąża-Zawadzkiego / Aktualności rok 2008 / Archiwalne aktualności / Oficjalna strona Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej [online], www.prezydent.pl [dostęp 2017-02-11] (pol.).
- ↑ Prof. dr hab.P. Kepa Prof. dr hab.P., Biskup Polowy WP udzielił sakramentu chrztu córce pilota wojskowego z Anglii [online], ordynariat.wp.mil.pl, 3 sierpnia 2006 [dostęp 2017-06-20] (pol.).
- ↑ Home [online], Dr Anna Odrowaz-Coates [dostęp 2017-02-11] (pol.).
Bibliografia
- Kronika 3 Dywizji Strzelców Karpackich Nr 1 za czas od 3 V 1942 do 10 XII 1943. [w:] Oddziałowe Kroniki i Dzienniki Działań, sygn. C.292 [on-line]. Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, 1943. [dostęp 2016-06-03].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1 lipca 1933. Warszawa: Przegląd Piechoty, 1933.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Departament Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1935.
- Wacław Lenkiewicz, Andrzej Sujkowski, Hugo Zieliński: Księga Pamiątkowa 1830 – 29 XI 1930. Szkice z dziejów piechoty polskiej. Ostrów-Komorowo: Szkoła Podchorążych Piechoty, 1930.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
