Zdzisław Kępiński
 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 9 kwietnia 1911 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 24 stycznia 1978 | ||
| Miejsce spoczynku | Aleja Zasłużonych | ||
| Zawód, zajęcie | historyk sztuki, pedagog | ||
| Narodowość | polska | ||
| Tytuł naukowy | profesor | ||
| Uczelnia | Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Instytut Sztuk Plastycznych, Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Plastycznych | ||
| Stanowisko | profesor zwyczajny, nauczyciel akademicki | ||
| Odznaczenia | |||
     | |||
| |||
| |||
Zdzisław Kępiński (ur. 9 kwietnia 1911 w Pruszkowie, zm. 24 stycznia 1978 w Poznaniu) – polski historyk sztuki, artysta-malarz, pedagog, profesor zwyczajny Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu i Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych, dyrektor Muzeum Narodowego w Poznaniu, wojewódzki konserwator zabytków.
Życiorys
Ukończył Gimnazjum im. św. Jana Kantego w Poznaniu. W 1931 rozpoczął studia polonistyczne, później zmienił kierunek na historię sztuki. Studiował także muzykologię pod kierownictwem Szczęsnego Dettloffa. W 1937 obronił pracę magisterską i rozpoczął pracę na Uniwersytecie Poznańskim. Jednocześnie wykładał historię sztuki w Instytucie Sztuk Plastycznych.
W 1931 wstąpił do KPP. Za działalność polityczną był represjonowany przez tzw. granatową policję, kilkakrotnie aresztowany.
W czasie wojny pracował jako robotnik w Warszawie i Częstochowie. W 1940 aresztowany i okaleczony przez Gestapo jednostronnie utracił słuch.
Po wojnie rozpoczął pracę w Ministerstwie Kultury i Sztuki, następnie powrócił do Poznania aby objąć stanowisko Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.
W latach 1945–1946 i 1947–1949 kierował Muzeum Wielkopolskim. Wykładał na Uniwersytecie Poznańskim.
Brał udział w Badaniach nad Początkami Państwa Polskiego (1947–1951). W latach 1949–1951 był zastępcą dyrektora Naczelnej Dyrekcji Muzeów i Ochrony Zabytków przy Ministerstwie Kultury i Sztuki w Warszawie. W 1952 powrócił do Poznania i został kierownikiem Galerii Malarstwa Polskiego w Muzeum Narodowym (galeria była nazywana galerią Kępińskiego).
Zmarł w Poznaniu, pochowany 28 stycznia 1978 w Alei Zasłużonych na cmentarzu komunalnym Junikowo (AZ-P-05)[2].
Ordery i odznaczenia
- Order Sztandaru Pracy II klasy (22 lipca 1952)[3]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (29 października 1947)[4]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (25 marca 1955)[5]
- Złota Odznaka „Za opiekę nad zabytkami”
- Odznaka Honorowa Miasta Poznania
Nagrody
- Nagroda Artystyczno-Literacka Miasta Poznania za odkrycia w Strzelnie (1947)
- Państwowa Nagroda Naukowa II stopnia za Badania nad Początkami Państwa Polskiego, wraz z Aleksandrem Gieysztorem (1950)
- Nagroda Miasta Poznania i Województwa Poznańskiego w dziedzinie upowszechniania kultury za działalność w zakresie muzealnictwa (1962)
- Państwowa Nagroda Naukowa I stopnia (1964)
Przypisy
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna
- ↑ Plan Poznania - Cmentarze [online], www.poznan.pl [dostęp 2023-07-27] .
- ↑ M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1054 „za zasługi położone dla Narodu i Państwa w dziedzinie kultury i sztuki”.
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 149, poz. 894 „za zasługi położone w zabezpieczeniu arcydzieł kultury polskiej”.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 104, poz. 1411 - Uchwała Rady Państwa z dnia 25 marca 1955 r. nr 0/431 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
Bibliografia
- Iwanoyko Eugeniusz: Z żałobnej karty. Zdzisław Kępiński (1911–1978). Kronika Miasta Poznania nr 2/1979. s. 128–130. [dostęp 2012-07-07]. (pol.). fot.
Linki zewnętrzne
- Akademia Sztuk Pięknych w Poznaniu w serwisie Culture.pl
- Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, program konferencji nt. „Zdzisław Kępiński in memoriam – w 30. rocznicę śmierci”, Poznań, 6–7 listopada 2008. arthist.amu.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
