Wincenty Kot

Wincenty Kot
Prymas Polski i Litwy
Ilustracja
Herb duchownego
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

1395
Dębno

Data i miejsce śmierci

14 sierpnia 1448
Gniezno

Miejsce pochówku

bazylika prymasowska Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Gnieźnie

Arcybiskup gnieźnieński
Okres sprawowania

1437–1448

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Nominacja biskupia

15 marca 1437

Sakra biskupia

1 września 1437

Kreacja kardynalska

6 kwietnia 1444
Feliks V

Kościół tytularny

S. Crisogono

Utrata godności kardynalskiej

2 października 1447

Wincenty Kot z Dębna herbu Doliwa (ur. 1395 w Dębnie, zm. 14 sierpnia 1448 w Gnieźnie) – arcybiskup gnieźnieński, prymas Polski i Litwy, podkanclerzy koronny, kardynał z nadania antypapieża Feliksa V[1] w latach 1441–1447. Regent Królestwa Polskiego w latach 1444-1447[2].

Życiorys

Urodził się w Dębnie nad Wartą (obecnie: gmina Nowe Miasto nad Wartą, województwo wielkopolskie). Przez pewien czas był proboszczem w Witkowie[3]. Studiował na Akademii Krakowskiej od 1413 roku, (bakalaureat w 1415 roku, magisterium w 1417 roku, wykładowca artium)[4]. W 1432 Władysław II Jagiełło wyznaczył go jako opiekuna dla swoich dzieci i z poparcia królewskiego otrzymał liczne prebendy kościelne m.in. kanonię gnieźnieńską i poznańską. W 1433 został podkanclerzym koronnym. W 1437 został arcybiskupem gnieźnieńskim. Zwalczał wpływy husytyzmu, popierając Zbigniewa Oleśnickiego, który pobił stronników husyckich w bitwie pod Grotnikami 1439. Poparł antypapieża Feliksa V i podczas konsystorza 11 marca 1441 z jego rąk otrzymał kapelusz kardynalski z tytułem kardynała prezbitera San Crisogono.

W czasie bezkrólewia po śmierci Władysława Warneńczyka wysunął za poparciem Oleśnickiego kandydaturę do tronu margrabiego brandenburskiego Fryderyka II. 3 marca 1446 na zjeździe w Piotrkowie ogłosił jednak wybór księcia mazowieckiego Bolesława IV na króla Polski. Aktywnie uczestnicząc w życiu politycznym Królestwa Polskiego, nie zaniedbywał działalności duszpasterskiej i przeprowadzał liczne wizytacje kanoniczne w archidiecezji oraz dążył do pomnażania majątku kościelnego.

25 czerwca 1447 koronował ostatecznie w katedrze na Wawelu Kazimierza Jagiellończyka. Uznając prawowitego papieża Mikołaja V, 2 października 1447 zwrócił mu nieprawnie nabyty kapelusz kardynalski.

Zmarł 14 sierpnia 1448 roku, nie odzyskawszy ponownej, prawomocnej godności kardynalskiej.

Przypisy

  1. JanJ. Wierusz-Kowalski JanJ., Poczet papieży, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1985, s. 128, ISBN 83-03-01013-1 .
  2. interreksi - POCZET.COM [online], www.poczet.com [dostęp 2022-08-11] .
  3. PrzemysławP. Hauser PrzemysławP. (red.), Dzieje Witkowa, wydawnictwo, Poznań: WBPiCAK, 2010 .
  4. Jacek Wiesiołowski, Episkopat polski w XV w. jako grupa społeczna, w: Społeczeństwo Polski średniowiecznej, t. 4, Warszawa 1990, s. 267.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

  • Wincenty Kot – dokumenty w bibliotece Polona
  • Wincenty Kot h. Doliwa, Internetowy Polski Słownik Biograficzny [dostęp 2022-01-07].
  • p
  • d
  • e
Biskupi diecezjalni
Biskupi pomocniczy
  • p
  • d
  • e
Prymasi Polski
Prymasi
Królestwa Polskiego
Prymasi
Galicji i Lodomerii
  • p
  • d
  • e
Zmarli kardynałowie
Zmarli byli kardynałowie
  • Wincenty Kot (1441); zrezygnował z godności kardynalskiej 2 października 1447
  • Jan Kazimierz Waza (1646); zrezygnował z godności kardynalskiej 6 lipca 1648
  • Karol Wojtyła (1967); wybrany na papieża w 1978
Żyjący kardynałowie
bez uprawnień elektorskich
Żyjący kardynałowie elektorzy

kursywą oznaczono kardynałów mianowanych przez antypapieża Feliksa V
w nawiasach podano rok kreacji kardynalskiej

  • p
  • d
  • e
Coat of Arms of Polish-Lithuanian Commonwealth
Coat of Arms of Polish-Lithuanian Commonwealth