Walenty Żebrowski
Miejsce urodzenia | Lubawa |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 15 maja 1765 |
Wyznanie | katolicyzm |
Kościół | |
Inkardynacja | bernardyni |
Śluby zakonne |
|
Walenty Żebrowski OFM, właśc. Antoni Żebrowski (ur. w Lubawie, zm. 15 maja 1765 w Kaliszu) – polski bernardyn, brat laik, malarz i polichromista[1].
Walenty Żebrowski w 1738 w Poznaniu kończył nowicjat.
W 1733 i 1749 był notowany w poznańskim konwencie jako twórca niezachowanych obrazów ołtarzowych dla kościoła Bernardynów w Poznaniu[2]. Był twórcą powstałych w połowie XVIII w. monumentalnych, rozbudowanych w programie treściowym malowideł ściennych w kościołach klasztornych bernardynów we Wschowie (1745), w Warcie (1748–1750), w kościele św. Anny w Warszawie (1750–1753), w Skępem (1753–1755 ?), w kościele Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Kaliszu (1760–1762) i w Ostrołęce (1762–1765)[2].
Artysta realizował bogaty i zawiły program ikonograficzny, który przygotowywali fundatorzy i duchowieństwo klasztorne i dlatego obok wątków religijnych natury ogólnej pojawiało się szereg scen z życia świętych franciszkanów. Trzykrotnie[3] w grupę malowanych franciszkanów wkomponował postać zakonnika siedzącego przy sztalugach z paletą w ręku[4][2].
Przypisy
Bibliografia
- Żebrowski Walenty, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2006-08-08] .
- Antoni Gąsiorowski, Jerzy Topolski: Wielkopolski słownik biograficzny. Warszawa-Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 844. ISBN 83-01-02722-3.
- VIAF: 326144782728167470312
- PLWABN: 9810626591405606
- PWN: 4002846