Urszula Soczyńska
| Państwo działania |
|
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 5 lutego 1933 |
| Data i miejsce śmierci | 17 października 2001 |
| Profesor nauk geograficznych | |
| Specjalność: hydrologia, matematyczne modele obiegu wody, ochrona i inżynieria środowiska | |
| Alma Mater | Politechnika Warszawska |
| Doktorat | 1963 |
| Habilitacja | 1977 |
| Profesura | 1986 |
| Polska Akademia Nauk | |
| Status | Członkini Prezydium Polskiej Akademii Nauk; Komitetu Gospodarki Wodnej |
| Profesor nadzwyczajna | |
| Jednostka | |
| Stanowisko | Dziekan |
| Odznaczenia | |
 | |
Urszula Teresa Soczyńska z domu Czaplińska (ur. 5 lutego 1933 w Płocku, zm. 17 października 2001 w Warszawie)[1] – polska geografka, hydrolożka, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, współtwórczyni hydrologii dynamicznej.
Życiorys
Pochodziła z rodziny nauczycielskiej. Córka Stanisława i Heleny z Zielińskich. W 1951 ukończyła liceum. W 1956 ukończyła studia na Wydziale Budownictwa Wodnego Politechniki Warszawskiej. Jeszcze jako studentka została zatrudniona w Katedrze Hydrauliki i Hydrologii (od 1960 Katedrze Hydrologii i Gospodarki Wodnej). W 1961 objęła stanowisko kierowniczki Pracowni Metodyki Prognoz Hydrologicznych Państwowego Instytutu Hydrologiczno-Meteorologicznego. W 1963 obroniła na Politechnice Warszawskiej doktorat. Dwa lata później objęła stanowisko samodzielnej pracowniczki naukowo-badawczej w PIHM (docent). Rok spędziła w Szwedzkim Instytucie Hydrologicznym i Meteorologicznym w Sztokholmie. Współpracowała także z UNESCO i WMO. Po przekształceniu PIMH w Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej objęła kierownictwo Zakładu Hydrologii Dynamicznej i przejęła organizację terenowych badań doświadczalnych. W 1977 habilitowała się na Uniwersytecie Warszawskim podstawie pracy Podstawy metodyczne regionalnego modelu zlewni w warunkach polskich. Rok później podjęła pracę na tamtejszym Wydziale Geografii i Studiów Regionalnych. Od 1979 do 1982 wykłada hydrologię na Uniwersytecie w Oranie[2]. W 1986 uzyskała tytuł profesor nadzwyczajnej, a w 1991 profesor zwyczajnej[3].
Pełniła liczne funkcje, m.in. kierowniczki Zakładu Hydrologii, a w latach 1990–1993 dziekan, członkini zarządu warszawskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Geofizycznego od 1965 oraz Komitetu Gospodarki Wodnej PAN[4][3].
W 1958 wyszła za architekta Mieczysława Soczyńskiego, z którym miała dwóch synów[5]. Pochowana na starym cmentarzu na Służewie w Warszawie[2].
Wyróżnienia
W 1998 otrzymała Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[6].
W październiku 2001 Rada Wydziału przyznała medal im. J. Kondrackiego za zasługi dla Wydziału Geografii i Studiów Regionalnych UW[2].
Przypisy
- ↑ Poznań Supercomputing and Networking Center-dLP.S.N.C. Team Poznań Supercomputing and Networking Center-dLP.S.N.C., FBC [online], FBC [dostęp 2019-01-25] (pol.).
- ↑ a b c MałgorzataM. Gutry-Korycka MałgorzataM., Urszula Soczyńska 1933–2001, „Prace i Studia Geograficzne”, 40, 2008, s. 327-342 [zarchiwizowane z adresu 2019-01-26] .
- ↑ a b ZdzisławZ. Mikulski ZdzisławZ., Wspomnienia pośmiertne – Urszula Soczyńska, „Przegląd Geograficzny”, 1–2, 2002, s. 111–113 [zarchiwizowane z adresu 2019-01-26] .
- ↑ Prof. Urszula Soczyńska, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2019-01-25] .
- ↑ O Nas [online], macieksoczynski.com [dostęp 2019-01-25] [zarchiwizowane z adresu 2019-01-26] .
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 8 września 1998 r. o nadaniu orderów (M.P. z 1998 r. nr 36, poz. 495).
