|
Data i miejsce urodzenia | 10 września 1996 Valašské Meziříčí |
Klub | Dukla Liberec |
Wzrost | 171 cm[1] |
Reprezentacja | Czechy |
Debiut w PŚ | 30 stycznia 2016 w Sapporo (37. miejsce) |
Pierwsze punkty w PŚ | 31 stycznia 2016 w Sapporo (28. miejsce) |
Rekord życiowy | 225,0 m na Letalnicy w Planicy (24 marca 2017) |
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Tomáš Vančura (ur. 10 września 1996 w Valašskim Meziříčí[1]) – czeski skoczek narciarski, do 2015 kombinator norweski, reprezentant klubu Dukla Liberec. Uczestnik mistrzostw świata (2017 i 2019) i mistrzostw świata w lotach narciarskich (2016). Medalista mistrzostw kraju w skokach narciarskich.
Przebieg kariery
Począwszy od sezonu 2009/2010 startował w Alpen Cup w kombinacji norweskiej, zajmując miejsca w piątej i szóstej dziesiątce. W latach 2013–2015 trzykrotnie wystąpił w konkursach kombinacji norweskiej na mistrzostwach świata juniorów w narciarstwie klasycznym. Indywidualnie najlepszym jego wynikiem było 24. miejsce z 2014[2].
W sezonie 2014/2015 rozpoczął starty w oficjalnych zawodach międzynarodowych w skokach narciarskich. W swoim debiucie w FIS Cup w lutym 2015 w Hinterzarten zajął 40. i 37. miejsce[3].
W lipcu 2015 w Villach zajął 4. miejsce w konkursie FIS Cup, a 8 sierpnia w Wiśle swój debiutancki występ w zawodach Letniego Pucharu Kontynentalnego zakończył na 7. pozycji. We wrześniu 2015 wystąpił w Letnim Grand Prix w Czajkowskim, zajmując miejsca poza trzydziestką. 10 stycznia 2016 zajął 3. miejsce w konkursie Pucharu Kontynentalnego w Garmisch-Partenkirchen[4]. Po tych zawodach został zgłoszony do występu na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2016[5]. Zajął w nich 23. miejsce w konkursie indywidualnym oraz 6. w zawodach drużynowych. 30 stycznia 2016 w Sapporo zadebiutował w konkursie indywidualnym Pucharu Świata, zajmując 37. miejsce, zaś kolejnego dnia zdobył po raz pierwszy punkty do klasyfikacji cyklu, zajmując 28. lokatę[4].
11 września 2016 zajął 2. miejsce w konkursie Letniego Grand Prix w Czajkowskim. Trzy inne konkursy cyklu również kończył w najlepszej dziesiątce. W Pucharze Świata 2016/2017 punkty zdobywał głównie na skoczniach mamucich, najwyżej sklasyfikowanym będąc na 18. miejscu, w marcu w Planicy. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017 był 35. (skocznia normalna) i 42. (skocznia duża) indywidualnie oraz 7. w drużynie[6].
W styczniu 2019 zajął 2. pozycję w zawodach Pucharu Kontynentalnego w Sapporo. Punkty Pucharu Świata w sezonie 2018/2019 zdobył raz, dzięki zajęciu 28. miejsca na skoczni mamuciej w Oberstdorfie. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019, gdzie zajął 49. miejsce indywidualnie na skoczni dużej i 8. w drużynie męskiej[7].
W oficjalnych zawodach międzynarodowych rozgrywanych pod egidą FIS po raz ostatni wystąpił w lipcu 2019 – w zawodach Letniego Grand Prix w Wiśle odpadł w kwalifikacjach do zmagań indywidualnych, a w konkursie drużynowym z czeską kadrą zajął 8. lokatę[8]. Na początku grudnia 2019 ogłosił zakończenie kariery sportowej ze względu na trapiące go od kilku lat problemy zdrowotne z plecami (wypadające dyski)[9].
Stawał na podium mistrzostw Czech w skokach narciarskich. W 2015[10] i w styczniu 2017[11] zdobył brązowy medal na skoczni normalnej, a we wrześniu 2017 wywalczył złoto na skoczni dużej[12].
Skoki narciarskie
Indywidualnie
Drużynowo
Starty T. Vančury na mistrzostwach świata – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
35. | 25 lutego | 2017 | Lahti | Salpausselkä | K-90 | HS-100 | indywid. | 87,0 m | — | 107,5 pkt | 163,3 pkt | Stefan Kraft |
42. | 2 marca | 2017 | Lahti | Salpausselkä | K-116 | HS-130 | indywid. | 104,5 m | — | 91,7 pkt | 187,6 pkt | Stefan Kraft |
7. | 4 marca | 2017 | Lahti | Salpausselkä | K-116 | HS-130 | druż.[a] | 114,5 m | 109,0 m | 922,7 pkt (207,1 pkt) | 181,5 pkt | Polska |
49. | 23 lutego | 2019 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | HS-130 | indywid. | 100,0 m | — | 69,8 pkt | 209,6 pkt | Markus Eisenbichler |
8. | 24 lutego | 2019 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | HS-130 | druż.[b] | 118,0 m | 106,0 m | 818,4 pkt (180,9 pkt) | 169,1 pkt | Niemcy |
Indywidualnie
Drużynowo
Starty T. Vančury na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Skok 3 | Skok 4 | Nota | Strata | Zwycięzca |
23. | 15-16 stycznia | 2016 | Tauplitz | Kulm | K-200 | HS-225 | indywid. | 210,5 m | 166,5 m | 160,0 m | —[d] | 409,7 pkt | 230,4 pkt | Peter Prevc |
6. | 17 stycznia | 2016 | Tauplitz | Kulm | K-200 | HS-225 | druż.[c] | 169,0 m | 202,5 m | 1018,4 pkt (290,5 pkt) | 449,3 pkt | Norwegia |
Indywidualnie
Drużynowo
Starty T. Vančury na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
7. | 23 lutego | 2016 | Râșnov | Trambulina Valea Cărbunării | K-90 | HS-100 | indywid. | 88,5 m | 92,0 m | 226,1 pkt | 22,9 pkt | David Siegel |
5. | 24 lutego | 2016 | Râșnov | Trambulina Valea Cărbunării | K-90 | HS-100 | druż. mix.[f] | 91,5 m | 96,0 m | 808,8 pkt (225,5 pkt) | 74,0 pkt | Słowenia |
6. | 24 lutego | 2016 | Râșnov | Trambulina Valea Cărbunării | K-90 | HS-100 | druż.[e] | 92,5 m | 90,5 m | 789,6 pkt (227,7 pkt) | 77,1 pkt | Niemcy |
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata
Opracowano na podstawie materiału źródłowego:[14]
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Sezon | Miejsce |
2019 | 53.[15] |
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie
Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Miejsce | Strata | Zwycięzca |
1. | 11 września | 2016 | Czajkowskij | Snieżynka | K-125 | HS-140 | 138,0 m | 133,0 m | 263,6 pkt | 2. | 7,6 pkt | Anže Semenič |
Miejsca w poszczególnych konkursach LGP
Opracowano na podstawie materiału źródłowego:[14]
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
Lp. | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
1. | 10 stycznia | 2016 | Garmisch-Partenkirchen | Große Olympiaschanze | K-125 | HS-140 | 134,0 m | 132,0 m | 260,4 pkt | 3. | 5,0 pkt | Thomas Hofer |
2. | 22 stycznia | 2016 | Sapporo | Miyanomori | K-90 | HS-100 | 95,0 m | 94,0 m | 246,0 pkt | 1. | — |
3. | 28 stycznia | 2017 | Bischofshofen | Paul-Ausserleitner-Schanze | K-125 | HS-140 | 137,0 m | 137,5 m | 287,8 pkt | 2. | 8,7 pkt | Clemens Aigner |
4. | 29 stycznia | 2017 | Bischofshofen | Paul-Ausserleitner-Schanze | K-125 | HS-140 | 135,0 m | 137,0 m | 261,6 pkt | 1. | — |
5. | 19 stycznia | 2019 | Sapporo | Ōkurayama | K-123 | HS-137 | 131,0 m | 135,5 m | 247,2 pkt | 2. | 2,2 pkt | Clemens Aigner |
Opracowano na podstawie materiału źródłowego:[14]
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
Opracowano na podstawie materiału źródłowego:[14]
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cup
Opracowano na podstawie materiału źródłowego:[14]
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Wynik zwycięzcy | Strata | Zwycięzca |
53. | 25 stycznia | 2013 | Liberec | Sprint HS100/5 km | 11:49,4 | +4:00,2 | Manuel Faißt |
42. | 30 stycznia | 2014 | Val di Fiemme | Gundersen HS106/10 km | 29:47,1 | +5:35,2 | Philipp Orter |
24. | 1 lutego | 2014 | Val di Fiemme | Gundersen HS106/5 km | 13:44,2 | +2:07,7 | Philipp Orter |
DNF | 4 lutego | 2015 | Ałmaty | Gundersen HS100/10 km | 25:54,2 | - | Jarl Magnus Riiber |
45. | 6 lutego | 2015 | Ałmaty | Gundersen HS100/5 km | 12:21,8 | +4:38,7 | Jarl Magnus Riiber |
8. | 7 lutego | 2015 | Ałmaty | Sztafeta HS100/4x5 km[g] | 48:41,4 | +3:00,8 | Austria |
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego
Uwagi
- ↑ a b Skład zespołu: Viktor Polášek, Tomáš Vančura, Jakub Janda, Roman Koudelka
- ↑ a b Skład zespołu: Viktor Polášek, Tomáš Vančura, Čestmír Kožíšek, Roman Koudelka
- ↑ a b Skład zespołu: Tomáš Vančura, Jan Matura, Lukáš Hlava, Roman Koudelka
- ↑ Seria konkursowa została odwołana.
- ↑ a b Skład zespołu: Viktor Polášek, František Holík, Jan Michálek, Tomáš Vančura
- ↑ a b Skład zespołu: Zdena Pešatová, Viktor Polášek, Barbora Blažková, Tomáš Vančura
- ↑ Skład zespołu: Tomáš Portyk, Martin Dufek, Lukáš Daněk, Tomáš Vančura
Przypisy
- ↑ a b Agnieszka Pająk: Tomas VANCURA - sylwetka. skijumping.pl, 2019-04-01. [dostęp 2019-04-17].
- ↑ VANCURA Tomas - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-17]. (ang.).
- ↑ VANCURA Tomas - Athlete Information; Season 2015. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-17]. (ang.).
- ↑ a b VANCURA Tomas - Athlete Information; Season 2016. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-17]. (ang.).
- ↑ Adam Bucholz: Składy zagranicznych reprezentacji na MŚ w lotach narciarskich (aktualizacja). skijumping.pl, 2016-01-12. [dostęp 2019-08-06].
- ↑ VANCURA Tomas - Athlete Information; Season 2017. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-17]. (ang.).
- ↑ VANCURA Tomas - Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-17]. (ang.).
- ↑ VANCURA Tomas - Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2019-04-17]. (ang.).
- ↑ Pavel Petr: Došlo mi, že nestíhám, říká závodník liberecké Dukly Tomáš Vančura o konci aktivní kariéry. liberec.rozhlas.cz, 2019-12-05. [dostęp 2019-12-05]. (cz.).
- ↑ Martyna Szydłowska: Hlava mistrzem Czech. skokinarciarskie.pl, 2015-07-19. [dostęp 2016-01-10].
- ↑ Adrian Dworakowski: Roman Koudelka wygrywa mistrzostwa Czech w Harrachovie. skijumping.pl, 2017-01-18. [dostęp 2018-04-16].
- ↑ Adam Bucholz, Dominik Formela: Vancura i Mrakotova mistrzami Czech. skijumping.pl, 2017-09-29. [dostęp 2019-08-06].
- ↑ a b c d e VANCURA Tomas - Athlete Information - World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2022-12-08]. (ang.).
- ↑ a b c d e Adam Kwieciński: VANCURA Tomas II. [dostęp 2022-12-08].
- ↑ Season 2018/2019 - PLANICA Seven. fis-ski.com, 2019-03-24. [dostęp 2022-12-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-10-30)]. (ang.).
- ↑ VANCURA Tomas - Athlete Information - Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2022-12-08]. (ang.).
- ↑ VANCURA Tomas - Athlete Information - Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2022-12-08]. (ang.).
- ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping - Cup Standings 2015. fis-ski.com, 2015-10-04. [dostęp 2022-12-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-25)]. (ang.).
- ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping - Cup Standings 2016. fis-ski.com, 2016-10-01. [dostęp 2022-12-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-25)]. (ang.).
- ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping - Cup Standings 2017. fis-ski.com, 2017-10-01. [dostęp 2022-12-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-25)]. (ang.).
- ↑ VANCURA Tomas - Athlete Information - FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2022-12-08]. (ang.).
Bibliografia
- VANCURA Tomas - Athlete Information (Ski Jumping). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-17]. (ang.).
- VANCURA Tomas - Athlete Information (Nordic Combined). fis-ski.com. [dostęp 2019-04-17]. (ang.).
- Adam Kwieciński: VANCURA Tomas II. [dostęp 2022-12-08].