Tlenek wolframu(VI)

Tlenek wolframu(VI)
Tritlenek wolframu otrzymany przez utlenienie wolframu
Nazewnictwo
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
konst.

tritlenek wolframu, tlenek wolframu(VI), tlenek wolframu(6+)

Inne nazwy i oznaczenia
daw. trójtlenek wolframu
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

WO3

Masa molowa

231,84 g/mol

Wygląd

żółty proszek

Identyfikacja
Numer CAS

1314-35-8

PubChem

14811

InChI
InChI=1S/3O.W
InChIKey
ZNOKGRXACCSDPY-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
Gęstość
7,2 g/cm³[1]; ciało stałe
Rozpuszczalność w wodzie
nierozpuszczalny
Temperatura topnienia

1473 °C[1]

Temperatura wrzenia

ok. 1700 °C[1]

Budowa
Typ hybrydyzacji i VSEPR

jednoskośny lub trójskośny

Niebezpieczeństwa
Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich
Globalnie zharmonizowany system
klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
Na podstawie podanej karty charakterystyki
Wykrzyknik
Uwaga
Zwroty H

H302, H315, H319, H335

Zwroty P

P261, P305+P351+P338

Europejskie oznakowanie substancji
oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
Na podstawie podanej karty charakterystyki
Szkodliwy
Szkodliwy
(Xn)
Zwroty R

R22, R36/37/38

Zwroty S

S26, S36

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Tlenek wolframu(VI), tritlenek wolframu, WO
3
nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków kwasowych, w którym wolfram występuje na VI stopniu utlenienia. Jest to cytrynowe ciało stałe (w wyższej temperaturze, pomarańczowe)[2]. Tworzy dwa hydraty: monohydrat WO
3
·H
2
O
i dihydrat WO
3
·2H
2
O
.

Budowa

Struktura krystaliczna trójtlenku wolframu jest zależna od temperatury. Może on przyjmować następujące struktury:

  • tetragonalną, w temperaturze powyżej 740 °C
  • rombową, w temperaturze od 330–740 °C
  • jednoskośną, w temperaturze od 17–330 °C
  • trójskośną, w temperaturze poniżej 17 °C.

Otrzymywanie

Otrzymuje się go w wyniku ogrzewania związków wolframu w atmosferze tlenu.

Właściwości

Tritlenek wolframu nie rozpuszcza się w wodzie ani w kwasach[2]. Dobrze rozpuszcza się w zasadach, tworząc wolframiany[2].

Zastosowanie

Znalazł zastosowanie w przemyśle, przy produkcji luminoforu stosowanego w telewizorach, jako pigment do farb.

Przypisy

  1. a b c Physical Constants of Inorganic Compounds, [w:] David R.D.R. Lide David R.D.R. (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, s. 4-97, ISBN 978-1-4200-9084-0  (ang.).
  2. a b c AdamA. Bielański AdamA., Podstawy chemii nieorganicznej, wyd. 5, t. 2, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, s. 895–896, ISBN 978-83-01-13817-2 .