Temp-2S
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | konstrukcja: MITT |
| Inne nazwy | 15Ż42, RS-14, SS-16, Sinner |
| Typ | ICBM |
| Przeznaczenie | pocisk strategiczny |
| Wyrzutnia | mobilny-drogowy |
| Status | nieaktywny |
| Lata służby | 1976 – 1985 |
| Długość | 18,5 m |
| Średnica | 1,79 m |
| Masa startowa | 37,0 t |
| Napęd | 3-stopniowy, na paliwo stałe |
| Zasięg | 9000 km |
| Udźwig | 940 kg |
| Naprowadzanie | bezwładnościowe |
| Celność | CEP: 1,2 – 1,6 km |
| Głowica | 1 × 0,65 – 1,5 Mt |
Temp-2S (NATO: SS-16 Sinner) — rakietowy pocisk balistyczny stanowiący pierwszą radziecką próbę opracowania efektywnego operacyjnie mobilnego, drogowego systemu ICBM. Ogółem, w Wotkińskich Zakładach Mechanicznych wyprodukowano ok. 200 pocisków tego typu, z których przed zawarciem traktatu SALT II, około sześćdziesięciu sztuk zostało dostarczonych do składnicy w Plesiecku. Jakkolwiek system Temp-2S nie został nigdy oficjalnie przyjęty do służby, pewna liczba pocisków tego systemu rozpoczęła dyżur bojowy 21 lutego 1976 roku, a według źródeł zachodnich, do 50 pocisków zostało rozmieszczonych w 1978 roku. W podpisanym przez ZSRR traktacie SALT II Związek Radziecki zobowiązał się do nie produkowania, nie testowania oraz nie rozmieszczania żadnego pocisku Temp-2S lub jego trzeciego stopnia napędowego. Do roku 1985 całe wyposażenie pomocnicze systemu zostało usunięte z Plesiecka, a sam system został w traktacie INF określony jako "system nierozmieszczony".
Bibliografia
- Paweł Podwig, Oleg Bukharin, Timur Kadyshew, Eugeni Miasnikow, Igor Sutyagin i inni: Russian Strategic Nuclear Forces. The MIT Press i Moscow Institute of Physics and Technology, 2004. ISBN 0-262-16202-4.
- p
- d
- e
Radzieckie i rosyjskie pociski balistyczne
- p
- d
- e
Radziecka i rosyjska triada nuklearna
| Siły lądowe |
| ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Siły morskie |
| ||||
| Siły powietrzne |
|
