Sz-7
Dane podstawowe | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Typ | samolot-amfibia dyspozycyjno-łącznikowy | ||
Konstrukcja | górnopłat o konstrukcji mieszanej | ||
Załoga | 6 | ||
Historia | |||
Data oblotu | 1939 | ||
Lata produkcji | 1939 – ? | ||
Dane techniczne | |||
Napęd | 1 x silnik gwiazdowy MG-31 f | ||
Moc | 330 KM | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 13,00 m | ||
Długość | 9,40 m | ||
Powierzchnia nośna | 23,30 m² | ||
Masa | |||
Własna | 1230 kg | ||
Startowa | 1900 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość przelotowa | 218 km/h | ||
Pułap | 3000 m | ||
Dane operacyjne | |||
Użytkownicy | |||
ZSRR | |||
|
Sz-7 – radziecki samolot-amfibia dyspozycyjno-łącznikowy z okresu II wojny światowej zaprojektowany przez biuro konstrukcyjne Wadima Szawrowa.
Historia
W 1939 roku radziecki konstruktor Wadim Borisowicz Szawrow opracował nowy samolot-amfibię dyspozycyjno-łącznikowy, który był rozwinięciem produkowanego już podobnego wodnosamolotu Sz-2.
Samolot ten przewidywany był do utrzymywania łączności i zaopatrzenia polarnych stacji naukowo-badawczych z bazami. Po wybuchu II wojny światowej został przystosowany do celów wojskowych.
W lotnictwie wojskowym służył do przewozu rannych i transportu pilnych przesyłek. Użyto go m.in. w bitwie stalingradzkiej.
Opis konstrukcji
Samolot-amfibia Sz-7 był górnopłatem o konstrukcji mieszanej. Kadłub łodziowy. Napęd stanowił silnik gwiazdowy zamocowany nad płatem. Podwozie kołowe – chowane w trakcie lotu.
Linki zewnętrzne
- Zdjęcie
- p
- d
- e
Samoloty myśliwskie | |
---|---|
Samoloty bombowe | |
Samoloty szturmowe | |
Samoloty szkolne i treningowe | |
Samoloty i szybowce transportowe | |
Samoloty rozpoznawcze i łącznikowe | |
Konstrukcje prototypowe i doświadczalne |