Sojuz T-7

Ten artykuł od 2012-06 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Sojuz T-7

Dane misji

Indeks COSPAR

1982-80A

Zaangażowani

ZSRR

Oznaczenie kodowe

Днепр (Dniepr)

Pojazd

Statek kosmiczny

Sojuz

Masa pojazdu

6850 kg

Rakieta nośna

Sojuz-U

Załoga

Załoga

Leonid Popow (3)
Aleksandr Sieriebrow (1)
Swietłana Sawicka (1)

Załoga powrotna

Anatolij Bieriezowoj (1)
Walentin Lebiediew (2)

Start

Miejsce startu

Bajkonur kompleks 1

Początek misji

19 sierpnia 1982; 17:11:52 UTC

Orbita okołoziemska

Liczba orbit

~1825

Apogeum

299 km

Perygeum

289 km

Inklinacja orbity

51,6°

Lądowanie

Miejsce lądowania

118 km E od Żezkazganu

Lądowanie

10 grudnia 1982; 19:02:36 UTC

Czas trwania misji

113 d, 1 h, 50 min, 44 s

Program Sojuz

Multimedia w Wikimedia Commons

Sojuz T-7 – radziecka załogowa misja kosmiczna, której celem była stacja kosmiczna Salut 7. Swietłana Sawicka została drugą, po Walentynie Tierieszkowej, kobietą w kosmosie. Tierieszkowa poleciała w kosmos na pokładzie statku Wostok 6 w czerwcu 1963 r.

Przebieg misji

Kosmonautka nr 2 jako kosmonauta-badacz wystartowała w kabinie Sojuza T-7 19 sierpnia 1982 r. wraz z dowódcą statku Leonidem Popowem oraz inżynierem pokładowym Aleksandrem Sieriebrowem – debiutantem w kosmosie. 20 sierpnia w sobotę nastąpiło dokowanie Sojuza T-7 z kompleksem orbitalnym Salut 7 i Sojuz T-5. Po sprawdzeniu hermetyczności połączeń załoga Sojuza T-7 przeszła na pokład bazy. Swietłana Sawicka została przywitana bukietem – wiązką trawy arabidopsis, którą stała załoga wyhodowała w czasie swego ponad trzymiesięcznego pobytu na stacji kosmicznej. W niedzielę rozpoczął się roboczy tydzień pracy.
Eksperymenty i badania dotyczyły:

Problemów geofizycznych i astrofizycznych
Badania parametrów atmosfery Ziemi, przestrzeni międzyplanetarnej oraz źródeł promieniowania galaktycznego i pozagalaktycznego za pomocą aparatury „Peramig“.
Badano zawartość warstw aerozolowych pochodzenia kosmicznego w atmosferze Ziemi za pomocą fotometru „EFO 1", sporządzonego w Czechosłowacji.
W zakresie badań lekarskich:
- sprawdzono współdziałanie zestawów komórek organizmu ludzkiego, odpowiedzialnych za orientację przestrzenną i koordynację ruchów w stanie nieważkości.
- określano parametry funkcjonowania serca za pomocą „Echografu”.
- badano aktywność bioelektryczną serca podczas wykonywania ćwiczeń fizycznych.

Poza tym na życzenie radzieckich i francuskich naukowców wykonano zdjęcia zjawisk i obiektów, których sfotografowanie przez załogę Sojuza T-6 okazało się niemożliwe. Chodziło o chmurę pyłów, otaczających Słońce oraz warstwy aerozolowe, występujące na wysokości 80-100 km nad powierzchnią Ziemi.
Powtórnie sfotografowano też kometę Austina (oficjalne oznaczenie C/1982 M1 (Austin)), odkrytą w czerwcu i widoczną tylko z południowej półkuli. W czwartek 26 sierpnia 1982 r. załoga Sojuza T-7 przeszła do statku Sojuz T-5 – zabierając materiały uzyskane podczas badań i eksperymentów wykonanych przez siebie, jak również przez podstawową, stałą załogę Saluta 7. 27 sierpnia 1982 r. załoga Sojuza T-5 wylądowała na terenie ZSRR, 70 km na północny wschód od miasta Arkałyk^[1].

Ciekawostki

W środę, 25 sierpnia, załoga kompleksu "Sojuz T-5, Salut 7, Sojuz T-7", wystąpiła na konferencji prasowej we wnętrzu Saluta 7. Kosmonauci odpowiadali na pytania przesyłane z Ziemi. Stacja dokonywała wtedy 2301 okrążenia Ziemi, na wysokości 291 km i znajdowała się w odległości 10 000 km od ośrodka kierowania lotem.
Podczas pobytu na pokładzie stacji, Sawicka dla prywatności mieszkała na pokładzie modułu orbitalnego Sojuza T-7.

Przypisy

↑ „Astronautyka”, s. 14, 1982. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineun. ISSN 0004-623X.

Bibliografia

AndrzejA. Marks AndrzejA., Baza satelitarna Alfa, Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1997, ISBN 83-204-2203-5, OCLC 750492531 .

Linki zewnętrzne

Mark Wade: Soyuz T-7. [w:] Encyclopedia Astronautica [on-line]. [dostęp 2017-04-20]. (ang.).
Sojuz T-7 na stronie Spacefacts (ang.)

Program Sojuz

Sojuz 7K-OK (1966–1971)	1 2a 3 4 5 6 7 8 9
Sojuz 7KT-OK (1971)	10 11
Sojuz 7K-T (1973–1981)	12 13 14 15 17 18a† 18 21 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40
Sojuz 7K-TM (1975–1976)	16 19 22
Sojuz-T (1976–1986)	T-2 T-3 T-4 T-5 T-6 T-7 T-8 T-9 T-10-1† T-10 T-11 T-12 T-13 T-14 T-15
Sojuz-TM (1986–2003)	TM-2 TM-3 TM-4 TM-5 TM-6 TM-7 TM-8 TM-9 TM-10 TM-11 TM-12 TM-13 TM-14 TM-15 TM-16 TM-17 TM-18 TM-19 TM-20 TM-21 TM-22 TM-23 TM-24 TM-25 TM-26 TM-27 TM-28 TM-29 TM-30 TM-31 TM-32 TM-33 TM-34
Sojuz-TMA (2003–2012)	TMA-1 TMA-2 TMA-3 TMA-4 TMA-5 TMA-6 TMA-7 TMA-8 TMA-9 TMA-10 TMA-11 TMA-12 TMA-13 TMA-14 TMA-15 TMA-16 TMA-17 TMA-18 TMA-19 TMA-20 TMA-21 TMA-22
Sojuz-TMA-M (2010–2016)	TMA-01M TMA-02M TMA-03M TMA-04M TMA-05M TMA-06M TMA-07M TMA-08M TMA-09M TMA-10M TMA-11M TMA-12M TMA-13M TMA-14M TMA-15M TMA-16M TMA-17M TMA-18M TMA-19M TMA-20M
Sojuz-MS (2016–trwa)	MS-01 MS-02 MS-03 MS-04 MS-05 MS-06 MS-07 MS-08 MS-09 MS-10† MS-11 MS-12 MS-13 MS-15 MS-16 MS-17 MS-18 MS-19 MS-20 MS-21 MS-22 MS-23 MS-24 MS-25
Loty planowane	MS-26 MS-27
Loty bezzałogowe	Kosmos 133 Kosmos 140 Kosmos 186 Kosmos 188 Kosmos 212 Kosmos 213 Kosmos 238 Sojuz 2 Kosmos 379 Kosmos 398 Kosmos 434 Kosmos 496 Kosmos 573 Kosmos 613 Kosmos 638 Kosmos 656 Kosmos 670 Kosmos 672 Kosmos 772 Sojuz 20 Kosmos 869 Kosmos 1001 Kosmos 1074 Sojuz T-1 Sojuz TM-1 Sojuz MS-14
Rakiety nośne	Sojuz (1966–1975) Sojuz-U (1973–2017) Sojuz-U2 (1985–1995) Sojuz-FG (2002–2019) Sojuz 2 (2004 – dziś)