Serafino Cretoni

Serafino Cretoni
Kardynał prezbiter
ilustracja
Herb duchownego
Kraj działania

Włochy

Data i miejsce urodzenia

14 września 1833
Soriano

Data i miejsce śmierci

3 lutego 1909
Rzym

Miejsce pochówku

Campo Verano

Prefekt Świętej Kongregacji Obrzędów
Okres sprawowania

1900–1909

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

1857

Nominacja biskupia

16 stycznia 1893
tytularny arcybiskup Damasco

Sakra biskupia

5 lutego 1893

Kreacja kardynalska

22 czerwca 1896
Leon XIII

Kościół tytularny

Santa Maria sopra Minerva

Multimedia w Wikimedia Commons
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

5 lutego 1893

Konsekrator

Raffaele Monaco La Valletta

Współkonsekratorzy

Vincenzo Leone Sallua
Tancredo Fausti

Konsekrowani biskupi
José Ramón Quesada y Gascón 25 lipca 1894
Toribio Minguella y Arnedo 5 sierpnia 1894
Nicolás Rey y Redondo 9 września 1894
Ramón Ríu y Cabanas 8 września 1895
Pascual Carrascosa y Gabaldón 19 kwietnia 1896
Casimiro Piñera y Naredo 24 maja 1896
Giovanni Battista Ressia 25 kwietnia 1897
Giuseppe Capecci 25 kwietnia 1897
Paolo Schinosi 25 kwietnia 1897
Carmelo Pujia 16 stycznia 1898
Francesco Carlo di Mento 25 lipca 1899
Emanuele Merra 21 grudnia 1899
Francesco di Costanzo 21 grudnia 1899

Serafino Cretoni (ur. 4 września 1833 w Soriano, zm. 3 lutego 1909 w Rzymie) – włoski duchowny katolicki, dyplomata, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał.

Studiował na Papieskim Ateneum S. Apolinare, gdzie uzyskał doktorat z teologii. Znał biegle języki: angielski, francuski, grecki i hiszpański. Święcenia kapłańskie przyjął w 1857, a następnie został profesorem Ateneum "De Propaganda Fide". W czasie Soboru watykańskiego I pełnił funkcję sekretarza do spraw orientalnych. Kanonik bazyliki liberiańskiej i bazyliki watykańskiej, archiwista Kongregacji Rozkrzewiania Wiary. Od 21 maja 1878 był prałatem domowym Jego Świątobliwości, a od 1879 podsekretarzem w Sekretariacie Stanu. Był też od 1880 sekretarzem w Kongregacji Rozkrzewiania Wiary (sekcja ds. Kościołów Wschodnich). Od 20 marca 1889 asesor w Świętym Oficjum.

16 stycznia 1893 otrzymał nominację na tytularnego arcybiskupa Damasco. Konsekrowany 5 lutego w Rzymie przez kardynała Raffaele Monaco La Valletta. 9 maja tego samego roku objął obowiązki nuncjusza w Hiszpanii. Urząd ten pełnił do 1900 roku, kiedy to został prefektem Świętej Kongregacji Obrzędów. W roku 1896 otrzymał kapelusz kardynalski. Prefekturę dzierżył do śmierci. Brał udział w konklawe 1903. Pochowany na cmentarzu Campo Verano.

Bibliografia

  • Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy
  • Catholic-Hierarchy
  • p
  • d
  • e
  • p
  • d
  • e
  • ISNI: 0000000062025191
  • VIAF: 88788173
  • GND: 1128828839
  • SBN: TO0V604749
  • WorldCat: viaf-88788173