Roman Łakota
 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 28 czerwca 1896 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 16–19 kwietnia 1940 | ||
| Zawód, zajęcie | buchalter | ||
| Stanowisko | kierownik rachuby | ||
| Pracodawca | Magistrat miasta Sarny | ||
| Odznaczenia | |||
  | |||
| |||
Roman Łakota, ps. „Rębacz” (ur. 28 czerwca 1896 w Drożejowicach, zm. 16–19 kwietnia 1940 w Katyniu) – polski działacz niepodległościowy i buchalter, plutonowy rezerwy Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się 28 czerwca 1896 we wsi Drożejowice, w ówczesnym powiecie pińczowskim guberni kieleckiej, w rodzinie Andrzeja i Katarzyny z Nowaków[1]. Po ukończeniu szkoły powszechnej w Sielcu pracował w urzędach gminnych w woj. kieleckim. W latach 1916–1918 członek Towarzystwa Strzelecko-Sportowego „Piechur” i POW. Od 1918 w Wojsku Polskim. W szeregach 25 pułku piechoty walczył na froncie ukraińskim, a następnie bolszewickim.
W okresie międzywojennym po demobilizacji otrzymał jako osadnik wojskowy działkę 27 hektarową w Jeżewie, pow. sarneński. Od 8 października 1932 pracował magistracie miasta Sarny na stanowisku kierownika rachuby.
W kwietniu 1940 przebywał w Obozie NKWD w Kozielsku[2]. Między 15 a 17 kwietnia 1940 został przekazany do dyspozycji naczelnika Zarządu NKWD Obwodu Smoleńskiego (lista nr 029/4 z 13 kwietnia 1940)[2]. Między 16 a 19 kwietnia 1940 został zamordowany w Katyniu i tam pogrzebany[2]. 25 maja 1943 ekshumowany przez Niemców i rozpoznany jako osoba cywilna[2]. Od 28 lipca 2000 spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 1628 – 28 lutego 1921[3][4]
- Medal Niepodległości – 27 czerwca 1938[a]
- Odznaka pamiątkowa Polskiej Organizacji Wojskowej
Zobacz też
- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu
- zbrodnia katyńska
Uwagi
- ↑ Nadanie medalu nie zostało ogłoszone w Monitorze Polskim. 26 października 1936 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie Romanowi Łokocie tego odznaczenia. 30 czerwca 1938 upłynął ustawowy termin, w którym można było nadać Krzyż lub Medal Niepodległości. 10 października 1938 Roman Łakota napisał do Biura Kapituły Orderu Wojennego „Virtuti Militari” prośbę o wyjaśnienie, dlaczego nie otrzymał Krzyża lub Medalu Niepodległości, pomimo złożenia stosownego wniosku, który kilkakrotnie uzupełniał. 20 stycznia 1939 medal z dyplomem został wysłany na adres Romana Łakoty[5][6].
Przypisy
- ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 356.
- ↑ a b c d Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 448.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 19 marca 1921, s. 479.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-30].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-30].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-30].
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
- Убиты в Катыни. Книга Памяти польских военнопленных – узников Козельского лагеря НКВД, расстрелянных по решению политбюро ЦК ВКП(б) от 5 марта 1940 года. Лариса Еремина (red.). Москва: Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья», 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
- Kazimierz Banaszek, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Warszawa: Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
