Relacje Maxwella

Nie mylić z: równania Maxwella.

Relacje Maxwella – zestaw równań w termodynamice, które można wyprowadzić z definicji potencjałów termodynamicznych. Relacje Maxwella są wyrażeniem równości pomiędzy drugimi pochodnymi potencjałów termodynamicznych[1]. Wynikają bezpośrednio z faktu, że stopień różniczkowania funkcji analitycznej dwóch zmiennych nie ma znaczenia. Jeśli Φ {\displaystyle \Phi } to potencjał termodynamiczny, x i {\displaystyle x_{i}} i x j {\displaystyle x_{j}} to dwie różne naturalne zmienne dla tego potencjału, to wtedy relacja Maxwella dla tego potencjału i tych zmiennych jest następująca:

x j ( Φ x i ) = x i ( Φ x j ) , {\displaystyle {\frac {\partial }{\partial x_{j}}}\left({\frac {\partial {\Phi }}{\partial x_{i}}}\right)={\frac {\partial }{\partial x_{i}}}\left({\frac {\partial {\Phi }}{\partial x_{j}}}\right),}

gdzie pochodne cząstkowe są wzięte przy stałych wartościach wszystkich zmiennych naturalnych. Widać, że dla każdego potencjału termodynamicznego jest n ( n 1 ) / 2 {\displaystyle n\left(n-1\right)/2} możliwych relacji Maxwella, gdzie n {\displaystyle n} to liczba naturalnych zmiennych potencjału. Relacje te są nazwane na cześć XIX-wiecznego fizyka Jamesa Maxwella.

Najbardziej powszechne relacje Maxwella

Najbardziej powszechnymi relacjami Maxwella są równości drugich pochodnych każdego z czterech potencjałów termodynamicznych, w odniesieniu do naturalnych zmiennych termicznych (temperatury T {\displaystyle T} lub entropii S {\displaystyle S} ) i naturalnych zmiennych mechanicznych (ciśnienie p {\displaystyle p} i objętość V {\displaystyle V} ).

( T V ) S = ( p S ) V = 2 U S V ( T p ) S = + ( V S ) p = 2 H S p + ( S V ) T = ( p T ) V = 2 A T V ( S p ) T = ( V T ) p = 2 G T p {\displaystyle {\begin{array}{r}\left({\frac {\partial T}{\partial V}}\right)_{S}&=&-\left({\frac {\partial p}{\partial S}}\right)_{V}&=&{\frac {\partial ^{2}U}{\partial S\partial V}}\\\left({\frac {\partial T}{\partial p}}\right)_{S}&=&+\left({\frac {\partial V}{\partial S}}\right)_{p}&=&{\frac {\partial ^{2}H}{\partial S\partial p}}\\+\left({\frac {\partial S}{\partial V}}\right)_{T}&=&\left({\frac {\partial p}{\partial T}}\right)_{V}&=&-{\frac {\partial ^{2}A}{\partial T\partial V}}\\-\left({\frac {\partial S}{\partial p}}\right)_{T}&=&\left({\frac {\partial V}{\partial T}}\right)_{p}&=&{\frac {\partial ^{2}G}{\partial T\partial p}}\end{array}}}

gdzie potencjały jako funkcje ich naturalnych zmiennych termicznych i mechanicznych to:

U ( S , V ) {\displaystyle U(S,V)} energia wewnętrzna,
H ( S , p ) {\displaystyle H(S,p)} – entalpia,
A ( T , V ) {\displaystyle A(T,V)} – energia swobodna Helmholtza,
G ( T , p ) {\displaystyle G(T,p)} – entalpia swobodna.

Wyprowadzenie relacji Maxwella

Wyprowadzenie relacji Maxwella można wyprowadzić z różniczkowych postaci potencjałów termodynamicznych:

d U = T d S p d V , {\displaystyle \mathrm {d} U=T\mathrm {d} S-p\mathrm {d} V,}
d H = T d S + V d p , {\displaystyle \mathrm {d} H=T\mathrm {d} S+V\mathrm {d} p,}
d A = S d T p d V , {\displaystyle \mathrm {d} A=-S\mathrm {d} T-p\mathrm {d} V,}
d G = S d T + V d p . {\displaystyle \mathrm {d} G=-S\mathrm {d} T+V\mathrm {d} p.}

Równania te przypominają różniczkę zupełną postaci

d z = ( z x ) y d x + ( z y ) x d y . {\displaystyle \mathrm {d} z=\left({\frac {\partial z}{\partial x}}\right)_{y}\!\mathrm {d} x+\left({\frac {\partial z}{\partial y}}\right)_{x}\!\mathrm {d} y.}

I rzeczywiście, można wykazać, że dla każdego równania o postaci

d z = M d x + N d y , {\displaystyle \mathrm {d} z=M\mathrm {d} x+N\mathrm {d} y,}

że

M = ( z x ) y , N = ( z y ) x . {\displaystyle M=\left({\frac {\partial z}{\partial x}}\right)_{y},\quad N=\left({\frac {\partial z}{\partial y}}\right)_{x}.}

Weźmy jako przykład równanie d H = T d S + V d p . {\displaystyle \mathrm {d} H=T\mathrm {d} S+V\mathrm {d} p.} Możemy zobaczyć, że

T = ( H S ) p , V = ( H p ) S . {\displaystyle T=\left({\frac {\partial H}{\partial S}}\right)_{p},\quad V=\left({\frac {\partial H}{\partial p}}\right)_{S}.}

Ponieważ wiemy, że dla funkcji ciągłych w drugiej pochodnej mieszane pochodne cząstkowe są identyczne (symetria drugich pochodnych), to znaczy, że:

y ( z x ) y = x ( z y ) x = 2 z y x = 2 z x y . {\displaystyle {\frac {\partial }{\partial y}}\left({\frac {\partial z}{\partial x}}\right)_{y}={\frac {\partial }{\partial x}}\left({\frac {\partial z}{\partial y}}\right)_{x}={\frac {\partial ^{2}z}{\partial y\partial x}}={\frac {\partial ^{2}z}{\partial x\partial y}}.}

W związku z tym widać, że

p ( H S ) p = S ( H p ) S {\displaystyle {\frac {\partial }{\partial p}}\left({\frac {\partial H}{\partial S}}\right)_{p}={\frac {\partial }{\partial S}}\left({\frac {\partial H}{\partial p}}\right)_{S}}

oraz

( T p ) S = ( V S ) p . {\displaystyle \left({\frac {\partial T}{\partial p}}\right)_{S}=\left({\frac {\partial V}{\partial S}}\right)_{p}.}

Wyprowadzenie rozszerzone

Relacje Maxwella są oparte na prostych zasadach różniczkowania cząstkowego.

Połączone postaci pierwszej i drugiej zasady termodynamiki,

T d S = d U + p d V , {\displaystyle T\mathrm {d} S=\mathrm {d} U+p\mathrm {d} V,\qquad {}} (równ. 1)

gdzie:

U , {\displaystyle U,} S {\displaystyle S} i V {\displaystyle V} są funkcjami stanu.

Daje

U = U ( x , y ) {\displaystyle U=U(x,y)}
S = S ( x , y ) {\displaystyle S=S(x,y)}
V = V ( x , y ) {\displaystyle V=V(x,y)}
d U = ( U x ) y d x + ( U y ) x d y {\displaystyle \mathrm {d} U=\left({\frac {\partial U}{\partial x}}\right)_{y}\!\mathrm {d} x+\left({\frac {\partial U}{\partial y}}\right)_{x}\!\mathrm {d} y}
d S = ( S x ) y d x + ( S y ) x d y {\displaystyle \mathrm {d} S=\left({\frac {\partial S}{\partial x}}\right)_{y}\!\mathrm {d} x+\left({\frac {\partial S}{\partial y}}\right)_{x}\!\mathrm {d} y}
d V = ( V x ) y d x + ( V y ) x d y {\displaystyle \mathrm {d} V=\left({\frac {\partial V}{\partial x}}\right)_{y}\!\mathrm {d} x+\left({\frac {\partial V}{\partial y}}\right)_{x}\!\mathrm {d} y}

Podstawiamy je w (równ. 1) i otrzymujemy

T ( S x ) y d x + T ( S y ) x d y = ( U x ) y d x + ( U y ) x d y + P ( V x ) y d x + P ( V y ) x d y {\displaystyle T\left({\frac {\partial S}{\partial x}}\right)_{y}\!\mathrm {d} x+T\left({\frac {\partial S}{\partial y}}\right)_{x}\!\mathrm {d} y=\left({\frac {\partial U}{\partial x}}\right)_{y}\!\mathrm {\mathrm {d} } x+\left({\frac {\partial U}{\partial y}}\right)_{x}\!\mathrm {d} y+P\left({\frac {\partial V}{\partial x}}\right)_{y}\!\mathrm {d} x+P\left({\frac {\partial V}{\partial y}}\right)_{x}\!\mathrm {d} y}

Co można zapisać także jako:

( U x ) y d x + ( U y ) x d y = T ( S x ) y d x + T ( S y ) x d y P ( V x ) y d x P ( V y ) x d y {\displaystyle \left({\frac {\partial U}{\partial x}}\right)_{y}\!\mathrm {d} x+\left({\frac {\partial U}{\partial y}}\right)_{x}\!\mathrm {d} y=T\left({\frac {\partial S}{\partial x}}\right)_{y}\!\mathrm {d} x+T\left({\frac {\partial S}{\partial y}}\right)_{x}\!\mathrm {d} y-P\left({\frac {\partial V}{\partial x}}\right)_{y}\!\mathrm {d} x-P\left({\frac {\partial V}{\partial y}}\right)_{x}\!\mathrm {d} y}

Porównując współczynnik d x {\displaystyle dx} i d y , {\displaystyle dy,} otrzymujemy

( U x ) y = T ( S x ) y P ( V x ) y {\displaystyle \left({\frac {\partial U}{\partial x}}\right)_{y}=T\left({\frac {\partial S}{\partial x}}\right)_{y}-P\left({\frac {\partial V}{\partial x}}\right)_{y}}
( U y ) x = T ( S y ) x P ( V y ) x {\displaystyle \left({\frac {\partial U}{\partial y}}\right)_{x}=T\left({\frac {\partial S}{\partial y}}\right)_{x}-P\left({\frac {\partial V}{\partial y}}\right)_{x}}

Różnicując powyższe równania odpowiednio przez y , {\displaystyle y,} x {\displaystyle x}

( 2 U y x ) = ( T y ) x ( S x ) y + T ( 2 S y x ) ( P y ) x ( V x ) y P ( 2 V y x ) {\displaystyle \left({\frac {\partial ^{2}U}{\partial y\partial x}}\right)=\left({\frac {\partial T}{\partial y}}\right)_{x}\left({\frac {\partial S}{\partial x}}\right)_{y}+T\left({\frac {\partial ^{2}S}{\partial y\partial x}}\right)-\left({\frac {\partial P}{\partial y}}\right)_{x}\left({\frac {\partial V}{\partial x}}\right)_{y}-P\left({\frac {\partial ^{2}V}{\partial y\partial x}}\right)\qquad {}} (równ. 2)

oraz

( 2 U x y ) = ( T x ) y ( S y ) x + T ( 2 S x y ) ( P x ) y ( V y ) x P ( 2 V x y ) {\displaystyle \left({\frac {\partial ^{2}U}{\partial x\partial y}}\right)=\left({\frac {\partial T}{\partial x}}\right)_{y}\left({\frac {\partial S}{\partial y}}\right)_{x}+T\left({\frac {\partial ^{2}S}{\partial x\partial y}}\right)-\left({\frac {\partial P}{\partial x}}\right)_{y}\left({\frac {\partial V}{\partial y}}\right)_{x}-P\left({\frac {\partial ^{2}V}{\partial x\partial y}}\right)\qquad {}} (równ. 3)

U , {\displaystyle U,} S {\displaystyle S} i V {\displaystyle V} są różniczkami zupełnymi, stąd,

( 2 U y x ) = ( 2 U x y ) {\displaystyle \left({\frac {\partial ^{2}U}{\partial y\partial x}}\right)=\left({\frac {\partial ^{2}U}{\partial x\partial y}}\right)}
( 2 S y x ) = ( 2 S x y ) : ( 2 V y x ) = ( 2 V x y ) {\displaystyle \left({\frac {\partial ^{2}S}{\partial y\partial x}}\right)=\left({\frac {\partial ^{2}S}{\partial x\partial y}}\right):\left({\frac {\partial ^{2}V}{\partial y\partial x}}\right)=\left({\frac {\partial ^{2}V}{\partial x\partial y}}\right)}

Odejmując równania 2 i 3 otrzymujemy

( T y ) x ( S x ) y ( P y ) x ( V x ) y = ( T x ) y ( S y ) x ( P x ) y ( V y ) x {\displaystyle \left({\frac {\partial T}{\partial y}}\right)_{x}\left({\frac {\partial S}{\partial x}}\right)_{y}-\left({\frac {\partial P}{\partial y}}\right)_{x}\left({\frac {\partial V}{\partial x}}\right)_{y}=\left({\frac {\partial T}{\partial x}}\right)_{y}\left({\frac {\partial S}{\partial y}}\right)_{x}-\left({\frac {\partial P}{\partial x}}\right)_{y}\left({\frac {\partial V}{\partial y}}\right)_{x}}
Uwaga: Powyższe wyrażenie jest nazywane ogólnym wyrażeniem na relację termodynamiczną Maxwella.
Pierwsza relacja Maxwella
Załóżmy x = S {\displaystyle x=S} i y = V , {\displaystyle y=V,} wtedy otrzymamy:
( T V ) S = ( p S ) V . {\displaystyle \left({\frac {\partial T}{\partial V}}\right)_{S}=-\left({\frac {\partial p}{\partial S}}\right)_{V}.}
Druga relacja Maxwella
Załóżmy x = T {\displaystyle x=T} i y = V , {\displaystyle y=V,} wtedy otrzymamy:
( S V ) T = ( p T ) V . {\displaystyle \left({\frac {\partial S}{\partial V}}\right)_{T}=\left({\frac {\partial p}{\partial T}}\right)_{V}.}
Trzecia relacja Maxwella
Załóżmy x = S {\displaystyle x=S} i y = p , {\displaystyle y=p,} wtedy otrzymamy:
( T p ) S = ( V S ) p . {\displaystyle \left({\frac {\partial T}{\partial p}}\right)_{S}=\left({\frac {\partial V}{\partial S}}\right)_{p}.}
Czwarta relacja Maxwella
Załóżmy x = T {\displaystyle x=T} i y = P , {\displaystyle y=P,} wtedy otrzymamy:
( S p ) T = ( V T ) p . {\displaystyle \left({\frac {\partial S}{\partial p}}\right)_{T}=-\left({\frac {\partial V}{\partial T}}\right)_{p}.}
Piąta relacja Maxwella
Załóżmy x = P {\displaystyle x=P} i y = V , {\displaystyle y=V,} wtedy otrzymamy:
Kwadrat termodynamiczny (Guggenheima)
( T p ) V ( S V ) p {\displaystyle \left({\frac {\partial T}{\partial p}}\right)_{V}\left({\frac {\partial S}{\partial V}}\right)_{p}} ( T V ) p ( S p ) V = 1. {\displaystyle -\left({\frac {\partial T}{\partial V}}\right)_{p}\left({\frac {\partial S}{\partial p}}\right)_{V}=1.}
Szósta relacja Maxwella
Załóżmy x = T {\displaystyle x=T} i y = S , {\displaystyle y=S,} wtedy otrzymamy:
( p T ) S ( V S ) T ( p S ) T ( V T ) S = 1. {\displaystyle \left({\frac {\partial p}{\partial T}}\right)_{S}\left({\frac {\partial V}{\partial S}}\right)_{T}-\left({\frac {\partial p}{\partial S}}\right)_{T}\left({\frac {\partial V}{\partial T}}\right)_{S}=1.}

Relacje 1–4 możemy znaleźć wykorzystując kwadrat termodynamiczny. Relację znajdujemy poprzez ułożenie stosunku zmiennych znajdujących się w narożach kwadratu, będących w tej samej płaszczyźnie (pionowo lub poziomo), do stosunku zmiennych w narożach równoległych. Na przykład poprzez stosunek zmiennych lewego boku kwadratu (pionowo) S/p oraz równoległy do niego prawy bok, gdzie odpowiadają tym zmiennym zmienne V/T otrzymujemy relację czwartą (pamiętamy o znaku „–” po lewej stronie).

Ogólne relacje Maxwella

Powyższe równania nie są bynajmniej jedynymi relacjami Maxwella. Kiedy brane są pod uwagę inne warunki i inne zmienne naturalne poza pracą objętościową, lub kiedy zmienną naturalną jest liczba cząstek, wtedy inne relacje Maxwella stają się widoczne. Na przykład jeśli mamy jedno składnikowy gaz, wtedy liczba cząsteczek N również jest zmienną naturalną czterech powyższych potencjałów termodynamicznych. Relacją Maxwella dla entalpii w odniesieniu do ciśnienia i liczby cząsteczek będzie następująca:

( μ p ) S , N = ( V N ) S , p = 2 H p N , {\displaystyle \left({\frac {\partial \mu }{\partial p}}\right)_{S,N}=\left({\frac {\partial V}{\partial N}}\right)_{S,p}={\frac {\partial ^{2}H}{\partial p\partial N}},}

gdzie μ {\displaystyle \mu } to potencjał chemiczny. Ponadto, istnieją inne potencjały termodynamiczne oprócz powyższych czterech, które są powszechnie stosowane, i każdy spośród tych potencjałów będzie dawał układ relacji Maxwella.

Każde równanie może być ponownie wyrażone za pomocą relacji

( y x ) z = 1 / ( x y ) z , {\displaystyle \left({\frac {\partial y}{\partial x}}\right)_{z}=1\left/\left({\frac {\partial x}{\partial y}}\right)_{z}\right.,}

które czasami są znane również jako relacje Maxwella.

Zobacz też

Przypisy

  1. Krzyżowe efekty, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-08-07] .

Linki zewnętrzne

  • A partial derivation of Maxwell’s relations. theory.ph.man.ac.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-07)]. (ang.)
  • PWN: 3938851
  • Britannica: science/Maxwell-relations