RD-0120
![]() Silnik RD-0120 w muzeum RKK Energia | |
Kraj pochodzenia | |
---|---|
Projektant | KB Chimawtomatiki, CSKB-Progress |
Wykorzystanie | Energia |
Materiały napędowe | |
Pierwszy lot | 15 maja 1987 |
Ostatni lot | 15 listopada 1988 |
Osiągi | |
Siła ciągu na poziomie morza | 1517,1 kN |
Siła ciągu w próżni | 1961 kN |
Impuls właściwy na poz. morza | 359 s |
Impuls właściwy w próżni | 455 s |
Parametry | |
Komory spalania | 1 |
Ciśnienie w komorze | 218 bar |
Wymiary | |
Długość | 4,55 m |
Średnica | 2,42 m |
Masa | 3450 kg |
RD-0120: silnik rakietowy produkcji radzieckiej, zaprojektowany jako odpowiedź na amerykańskie silniki RS-25 SSME, wykorzystywany specjalnie do rakiet serii Energia użytych w programie Buran. Cztery jednokomorowe silnik RD-0120 były zainstalowane w drugim stopniu rakiety. Zapas materiału pędnego pozwalał na działanie silników przez 340 sekund. Z porównania masy członu i wartości ciągu wynika, że drugi człon rakiety Energia mógłby być użyty samodzielnie[1]. Parametry pracy były bardzo zbliżone do amerykańskich silników SSME (Space Shuttle Main Engine). RD-0120 był jednak jednorazowy, w przeciwieństwie do jednostek napędowych wahadłowców USA. Nie miało więc sensu instalować go wewnątrz promu[2].
Zobacz też
- Energia
- Główne silniki promu kosmicznego
- RD-170
Przypisy
- ↑ Krzysztof Bubrzyk. System transportowy Energia-Buran. „Astronautyka”. 3 (163), s. 9-11, 1989. Warszawa: Zakład Narodowy im. Ossolińskich,Wydawnictwo Wrocław, Oddział w Warszawie. ISSN 0004-623X.
- ↑ Andrzej Kotarba: Kosmos.Sowiecki wahadłowiec.. T. 85. Poznań: Amermedia Sp. z o.o., 2013, s. 11-15. ISBN 978-83-252-2125-6.
Bibliografia
- Mark Wade: RD-0120. [w:] Encyclopedia Astronautica [on-line]. [dostęp 2014-10-25]. (ang.).