Mimas (księżyc)

Mimas

Zdjęcie Mimasa przekazane przez sondę Cassini

Planeta

Saturn

Odkrywca

William Herschel

Data odkrycia

17 września 1789

Charakterystyka orbity

Półoś wielka

185 539 km^[1]

Mimośród

0,0196^[1]

Perycentrum

181 900 km

Apocentrum

189 180 km

Okres obiegu

0,942 d^[1]

Prędkość orbitalna

14,32 km/s

Nachylenie do płaszczyzny Laplace’a

1,574°^[1]

Długość węzła wstępującego

173,027°^[1]

Argument perycentrum

332,499°^[1]

Anomalia średnia

14,848°^[1]

Własności fizyczne

Wymiary

414,8 × 394,4 × 381,4 km

Masa

(3,7493 ± 0,0031)×10¹⁹ kg

Średnia gęstość

1,17 g/cm³

Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni

0,0636 m/s²

Prędkość ucieczki

0,159 km/s

Okres obrotu wokół własnej osi

synchroniczny

Albedo

0,962 ± 0,004

Jasność obserwowana
(z Ziemi)

12,5^m

Temperatura powierzchni

64 K

Multimedia w Wikimedia Commons

Mimas (Saturn I ) – siódmy pod względem wielkości księżyc Saturna, odkryty razem z Enceladusem w 1789 przez Williama Herschela. Jest najmniejszym znanym ciałem zdolnym utrzymać kształt bliski kulistemu (znajdującym się w równowadze hydrostatycznej) dzięki własnej grawitacji.

Odkrycie i nazwa

Mimas został odkryty wraz z Enceladusem w 1789 roku przez W. Herschela, odkrywcę Urana. Nastąpiło to 105 lat po odkryciu Tetydy i Dione. Nazwy siedmiu znanych wówczas księżyców Saturna zasugerował w 1847 syn odkrywcy, John Herschel, w publikacji Rezultaty Astronomicznych Obserwacji. Nazwa wywodzi się z mitologii greckiej. Mimas był jednym z gigantów, brał udział w gigantomachii.

Charakterystyka fizyczna

Mała gęstość Mimasa wskazuje, że jest księżycem lodowym, składającym się głównie z lodu wodnego z niewielką domieszką skał. Powierzchnia pokryta jest kraterami uderzeniowymi, z których największy – Herschel – ma średnicę 130 km, ponad 1/3 średnicy Mimasa, z sześciokilometrowej wysokości wzniesieniem centralnym. Pozostałe kratery mają rozmiary rzędu 40 km, z wyjątkiem rejonów bieguna południowego, gdzie zazwyczaj nie przekraczają 20 km.

Mimas krąży stosunkowo blisko Saturna, w obszarze pierścieni. Jest odpowiedzialny za istnienie Przerwy Cassiniego pomiędzy pierścieniami A i B. Ciała krążące na wewnętrznym skraju przerwy znajdują się w rezonansie 2:1 z Mimasem, a te, które znalazły się w obszarze przerwy, są z niej usuwane.

Badania Mimasa

1980 – Voyager 1 (pierwsze zdjęcia)
16 stycznia 2005 – przelot sondy Cassini w odległości 213 000 km
2 sierpnia 2005 – przelot sondy Cassini w odległości 48 842 km^[2]
13 lutego 2010 – przelot sondy Cassini w odległości 9520 km^[2]

Ciekawostka

Ogromny krater Herschel na północnej półkuli sprawia, że Mimas przypomina z wyglądu Gwiazdę Śmierci (stację kosmiczną, zdolną niszczyć całe planety) z filmu Gwiezdne Wojny^[3]. Pierwsze dokładne zdjęcia Mimasa ujrzały światło dzienne dopiero trzy lata po premierze filmu.^[4]

Zobacz też

ukształtowanie powierzchni Mimasa
chronologiczny wykaz odkryć planet, planet karłowatych i ich księżyców w Układzie Słonecznym
księżyce Saturna – zestawienie podstawowych danych
największe księżyce Saturna: Tytan, Rea, Japet, Dione, Tetyda i Enceladus

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Planetary Satellite Mean Orbital Parameters. Jet Propulsion Laboratory, 2011-12-14. [dostęp 2012-08-05]. (ang.).
↑ ^a ^b Cassini. [w:] Loty kosmiczne [on-line]. [dostęp 2016-02-06].
↑ Tiny Moon is No Space Station. [w:] Astrobiology Magazine [on-line]. 2004-07-27. [dostęp 2012-09-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)]. (ang.).
↑ Kelly Young: Saturn's moon is Death Star's twin. New Scientist, 2005-02-11. [dostęp 2020-04-16]. Cytat: Saturn's diminutive moon, Mimas, poses as the Death Star – the planet-destroying space station from the movie Star Wars – in an image recently captured by NASA's Cassini spacecraft. (ang.).

Linki zewnętrzne

Mimas. [w:] Księżyce Układu Słonecznego [on-line]. [dostęp 2016-02-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-21)].
Mimas. [w:] Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-26]. (ang.).

Naturalne satelity Saturna 146

Księżyce pasterskie (6)	S/2009 S 1 Pan Daphnis Atlas Prometeusz wątpliwe S/2004 S 6 S/2004 S 4 S/2004 S 3 Pandora
Księżyce koorbitalne (2)	Epimeteusz Janus
Pierścień G (1)	Aegaeon
Alkyonidy (3)	Methone Anthe Pallene
Duże wewnętrzne (4) z księżycami trojańskimi (4)	Mimas Enceladus Tetyda Telesto Kalipso Dione Helena Polideukes
Duże zewnętrzne (4)	Rea Tytan Hyperion Japet
Grupa inuicka (15)	Kiviuq Ijiraq S/2019 S 1 S/2005 S 4 S/2020 S 1 Paaliaq S/2004 S 31 Saturn LX Siarnaq S/2020 S 3 Tarkek S/2019 S 14 S/2020 S 4 S/2020 S 5 S/2019 S 6
Grupa nordycka (100)	Febe S/2006 S 20 S/2006 S 9 Skadi S/2007 S 2 S/2007 S 7 S/2007 S 5 S/2004 S 37 S/2004 S 47 S/2004 S 40 S/2019 S 2 S/2019 S 3 S/2020 S 7 Skoll S/2004 S 41 S/2019 S 4 S/2020 S 2 S/2004 S 42 Greip Hyrrokkin S/2004 S 13 S/2004 S 17 S/2007 S 6 Mundilfari S/2006 S 1 Jarnsaksa S/2006 S 10 S/2004 S 43 S/2019 S 5 Narvi Gridr Bergelmir Suttungr S/2004 S 44 S/2006 S 11 S/2004 S 12 Eggther S/2004 S 7 Hati S/2004 S 45 S/2006 S 13 Bestla S/2004 S 46 S/2019 S 8 Angrboda Farbauti Beli Thrymr S/2019 S 7 Gerd S/2007 S 3 S/2007 S 9 S/2019 S 11 S/2019 S 9 Aegir S/2019 S 10 S/2019 S 12 S/2019 S 13 S/2005 S 5 S/2006 S 3 S/2020 S 6 S/2006 S 14 S/2019 S 15 Skrymir Gunnlod S/2006 S 15 S/2004 S 28 S/2020 S 8 Alvaldi S/2006 S 16 S/2004 S 50 Kari S/2004 S 48 Fenrir S/2006 S 17 Surtur S/2004 S 39 S/2004 S 49 Geirrod Imir Loge S/2019 S 17 S/2006 S 18 S/2006 S 19 S/2019 S 19 S/2019 S 20 S/2019 S 18 S/2019 S 16 S/2004 S 36 S/2004 S 53 Thiazzi S/2004 S 21 Saturn LXIV S/2020 S 10 Fornjot S/2004 S 51 S/2020 S 9 S/2019 S 21 S/2004 S 52 Saturn LVIII
Grupa galijska (7)	Albioriks S/2007 S 8 Bebhionn Erriapus Tarvos S/2006 S 12 S/2004 S 24

Lista jest posortowana według odległości od Saturna. Największe księżyce mają nazwy pogrubione. Nazwy tymczasowe opisano kursywą.

Układ Słoneczny

Słońce
Heliosfera

Planety (☾ ∅)

Planety karłowate

(1) Ceres
(134340) Pluton
- ☾
(136108) Haumea
- ☾
- ∅
(136472) Makemake
- ☾
(136199) Eris
- ☾

Małe ciała
Układu Słonecznego

Planetoidy

Grupy i rodziny planetoid	planetoidy bliskie Ziemi pas planetoid trojańczycy centaury trojańczycy Neptuna
Zobacz też	księżyce planetoid lista ponumerowanych planetoid meteoroidy

Obiekty
transneptunowe

Pas Kuipera	plutonki Orkus 2003 AZ₈₄ Iksjon cubewana 2004 GV₉ 2002 MS₄ Salacia Waruna 2002 UX₂₅ Quaoar Varda 2002 AW₁₉₇
Dysk rozproszony	2014 EZ₅₁ 2013 FY₂₇ 2021 DR₁₅ Gonggong 2018 VG₁₈
Obiekty odłączone	Sedna