Melecjusz

Melecjusz – imię męskie pochodzenia greckiego, które przedostało się do Polski za pośrednictwem łaciny, pierwotnie zdrobnienie od gr. imienia Mélēs (Mélētos), którego znaczenie łączy się z gr. mélō — "troszczyć się"[1]. W średniowiecznej Polsce notowano to imię od 1370 roku[2] w nast. formach i zdrobnieniach: (wschodniosłowiańska) Mełenty(j) // Mielenty(j), Mełenytn // Mielentyn, Mielent // Mielęt, Mielen //Mieleń, (wsł.) Mela //Miela, Mielanko, Mielech, Mielesz, Mieleszka, Mieleszko, Mieliszko, Miel(ko), Mileszko (= Mieleszko), (wsł.) Mieniak, Mień, Mieńko[3]. Święci o tym imieniu pojawiają się w literaturze przynajmniej ośmiokrotnie[4].

Melecjusz imieniny obchodzi

  • 12 lutego, jako wspomnienie biskupa i patriarchy św. Melecjusza z Antiochii,
  • 1 września, jako wspomnienie św. Melecjusza Młodszego, mnicha z Beocji,
  • 21 września, jako wspomnienie św. Melecjusza z Cypru, wspominanego razem ze św. Izaakiem,
  • 4 grudnia, jako wspomnienie św. Melecjusza, biskupa Sebastopolis.

Odpowiedniki w innych językach

Znane osoby noszące imię Melecjusz

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ JózefJ. Bubak JózefJ., Księga naszych imion, Wrocław: Ossolineum, 1993, ISBN 83-04-03860-9, OCLC 30512533 .
  2. ↑ W. Taszycki (red.), Słownik staropolskich nazw osobowych, T. 3 z. 3, (Marszko—Mżurowski), Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1973
  3. ↑ M. Malec (red.), Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych t. 2, Kraków 1995, ISBN 83-85579-68-0
  4. ↑ HenrykH. Fros HenrykH., FranciszekF. Sowa FranciszekF., Księga imion i świętych t.4, Kraków: Wydaw. WAM, 2000, ISBN 83-7097-671-9, OCLC 830259526 .