Louis Duchesne

Data i miejsce urodzenia

13 września 1843
Saint-Malo

Data i miejsce śmierci

21 kwietnia 1922
Rzym

Miejsce pochówku

?↗

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

1867

Multimedia w Wikimedia Commons

Louis Marie Olivier Duchesne (ur. 13 września 1843, zm. 21 kwietnia 1922) – francuski ksiądz, filolog, wykładowca. Był historykiem chrześcijaństwa oraz liturgii i instytucji Kościoła rzymskokatolickiego. Jego prace należały do nurtu krytyki historyczno-literackiej.

Życiorys

Urodził się w San Malo, został wcześnie osierocony. Pochodził z rodziny bretońskich marynarzy, jego krewny był jednym z niewielu uratowanych z 72-działowego okrętu Redoutable w bitwie pod Trafalgarem w 1805 r.

Został wyświęcony na kapłana w 1867 r. i przez wiele lat wykładał w Saint-Brieuc, następnie przeniósł się do Paryża, gdzie zainspirował reformistę Alfreda Loisy, inicjatora heterodoksalnego nurtu stawiającego sobie za cel zbliżenie katolicyzmu do nauk szczegółowych oraz nowoczesnej socjologii i filozofii, zwanego modernizmem katolickim. Ostatecznie ok. 1907 r. za papieża Piusa X nurt ten stał się katalizatorem kryzysu w Kościele^[1].

Sam L. Douchesne w 1876 został członkiem École française w Rzymie, a później jej dyrektorem. Był miłośnikiem archeologii i organizował wyprawy naukowe na Górę Atos, do Syrii, i do Azji Mniejszej, które rozbudziły w nim ogromne zainteresowanie wczesną historią Kościoła.

W 1887 opublikował swą pracę doktorską, a wkrótce potem wydanie krytyczne Liber Pontificalis (historia papieży). Ks. Duchesne utrzymywał stałą korespondencję z historykami o podobnym nastawieniu wśród Bollandystów, którzy mieli za sobą wieloletnią pracę badawczą nad historią krytycznych wydań hagiografii.

Jego prace był przyjmowane z wielkim zainteresowaniem, został odznaczony orderem Legii Honorowej. Jego Histoire ancienne de l'Église, 1906‑11 (tłumaczenie angielskie Early History of the Christian Church) w czasie kryzysu modernistycznego została uznana za zbyt modernistyczną i w 1912 r. umieszczono ją na indeksie kościelnym.

W 1888 roku został członkiem Académie des inscriptions et belles-lettres, a w 1910 wybrano go do Académie française. Zmarł w 1922 w Rzymie. Jest pochowany na cmentarzu w Saint-Servan k. San Malo w Bretanii.

Louis Duchesne siedzący po lewej w cywilnym ubraniu podczas misji w Turcji.
Louis Duchesne, stojący po prawej stronie, w Kolegium Francuskim w Rzymie, lata 1873-1876.
Louis Duchesne (oznaczony krzyżykiem) w stroju cywilnym w starożytnym etruskim mieście Tarquinia (dawniej Corneto), we Włoszech, w kwietniu 1885.
Louis Duchesne, dyrektor Kolegium Francuskiego w Rzymie, wraz z uczniami.
Louis Canet, Jean Marx i Louis Duchesne w Rzymie.
Louis Duchesne (na pierwszym planie), w głębi Louis Canet w kapeluszu i okularach.
Louis Duchesne (1843-1922), po lewej, w domu egiptologa Auguste Mariette, w Kairze.
Louis Duchesne, dyrektor Francuskiego Instytutu Archeologii Wschodniej w Kairze, 1912.

Publikacje

Ważniejsze prace:

Le Liber pontificalis (2 tomy), Paryż 1886-1892.
Les Sources du martyrologe hyéronimien
Origines du culte chrétien, Paryż 1889.
Eglises separees, 1896.
Fastes épiscopaux de l'ancienne Gaule
Les Premiers temps de l'État pontifical.
Histoire ancienne de l'église, Paryż 1908. Wydanie angielskie: Early history of the Christian church from its foundation to the end of the third century. T. 1-2. London: J. Murray, 1909, s. 428.
Scripta minora : études de topographie romaine et de géographie ecclésiastique – wydanie w 50 rocznicę śmierci, Rzym: École française 1973.