Longin Jan Okoń

Longin Jan Okoń

Longin Jan Okoń
Data i miejsce urodzenia	20 grudnia 1927 Świerszczów
Data i miejsce śmierci	3 kwietnia 2020 Chełm
Narodowość	polska
Język	polski
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Dziedzina sztuki	literatura dla dzieci i młodzieży
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Longin Jan Okoń, ps. Leon Jorun (ur. 20 grudnia 1927 w Świerszczowie, zm. 3 kwietnia 2020 w Chełmie) – polski prozaik, poeta, publicysta, krytyk literacki, eseista, popularyzator nauki, etnograf i pedagog^[1].

Życiorys

Urodził się 20 grudnia 1927 roku w Świerszczowie^[2]. Ukończył pedagogikę i filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim^[1] oraz studium podyplomowe.

Debiutował tomikiem poezji Łzy serca (1947). W latach 1949–1982 pracował w szkolnictwie. Do 1954 roku kierował szkołami podstawowymi w powiecie chełmskim (Poniatówka, Leśniczówka, Świerże), od 1955 do 1968 roku był zastępcą inspektora szkolnego Wydziału Oświaty przy Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Chełmie, a następnie pracował w Zespole Szkół Zawodowych nr 4 w Chełmie, gdzie w latach 1968–1982 był dyrektorem^[1].

Był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej od 1951 roku (lub 20 września 1955 – rozbieżność w aktach). W 1964 roku został członkiem egzekutywy Podstawowej Organizacji Partyjnej Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Chełmie. W latach 1965–1968 był sekretarzem propagandy Komitetu Powiatowego PZPR w Chełmie. Należał także do Związku Młodzieży Polskiej, Związku Młodzieży Socjalistycznej i Związku Harcerstwa Polskiego^[3].

Był członkiem założycielem grupy „Pryzmaty” i pełnił, w latach 1956–1965 oraz 1968–1983, funkcję jej kierownika. Od roku 1980 był członkiem Związku Literatów Polskich (w latach 1983–1995 i 2002–2007 był przewodniczącym Komisji Rewizyjnej Lubelskiego Oddziału, a od 1995 do 1998 roku prezesem Zarządu Oddziału w Lublinie i następnie jego honorowym prezesem). Od 2004 roku był członkiem i honorowym prezesem Chełmskiej Grupy Literackiej „Lubelska 36” oraz twórcą Stowarzyszenia Miłośników Ziemi Chełmskiej, które odegrało ważną rolę kulturotwórczą w tworzeniu i rozwijaniu życia artystycznego i społeczno-kulturalnego w Chełmie i na Chełmszczyźnie oraz w ochronie i dokumentowaniu ich dziedzictwa kulturowego.. W 1977 został członkiem Międzynarodowego Ruchu Obrony Praw Indian, a w roku 1992 Polskiego Stowarzyszenia Przyjaciół Indian^[1].

Jak pisze bratanek poety Zbigniew Waldemar Okoń, oprócz twórczości artystycznej, szczególnie cenne są publikacje Longina Jana Okonia dokumentujące dziedzictwo kulturowe Chełma i Ziemi Chełmskiej, m.in.: Szkolnictwo chełmskie w latach 1939-1944 (1970), Przysłowia ludu chełmskiego (1971), Ludowe zagadki chełmskie (1975)^[4]. Jest autorem/redaktorem cennych monografii o twórczości pisarzy związanych z Chełmem^[5][6].

16 czerwca 2007 roku, podczas uroczystego otwarcia Dni Chełma, otrzymał honorowy tytuł Chełmianina Roku 2006^[1], natomiast w 2012 – honorowe obywatelstwo tego miasta^[7].

Zmarł 3 kwietnia 2020 w Chełmie^[2][8].

W ramach upamiętnienia postaci Longina Jana Okonia oraz jego zasług dla Chełma, Urząd Miasta w Chełmie zorganizował akcję czytania legendy "Biały Niedźwiedź" autorstwa pisarza. Składające się z sześciu części słuchowisko zostało opublikowane na profilach społecznościowych Miasta Chełm^[9].

Nagrody i odznaczenia

Źródło: Ośrodek „Brama Grodzka – Teatr NN”^[1].

Twórczość

Źródło: Ośrodek „Brama Grodzka – Teatr NN”^[1].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Longin Jan Okoń na stronie „Lublin – Pamięć Miejsca” (zarchiwizowano 2016-07-11). tnn.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-11)].
• Longin Jan Okoń – „pisarz, który znalazł swoje trwałe miejsce w polskiej literaturze” | Przegląd Dziennikarski (przegladdziennikarski.pl)[1][2]