Kolorowanie krawędzi

Kolorowanie krawędzi grafu – rozszerzenie klasycznego kolorowania grafu na krawędzie. Jest to przyporządkowywanie krawędziom grafu liczb naturalnych symbolizujących kolory.

Odwzorowanie c : E ( G ) S {\displaystyle c\colon E(G)\to S} nazywamy kolorowaniem krawędzi grafu G , {\displaystyle G,} natomiast zbiór S {\displaystyle S} zbiorem kolorów.

Niech S ( v ) {\displaystyle S(v)} oznacza zbiór kolorów krawędzi incydentnych z wierzchołkiem v . {\displaystyle v.}

Prawidłowe pokolorowanie krawędzi (legalne, właściwe) to takie przyporządkowanie krawędziom kolorów, gdzie żadne dwie sąsiednie krawędzie nie są pokolorowane tak samo. (Krawędzie są sąsiednie jeśli mają wspólny jeden z końców). Czyli kolorowanie krawędzi nazywamy właściwym, jeżeli c ( e ) c ( f ) {\displaystyle c(e)\neq c(f)} dla każdych dwóch sąsiednich krawędzi, w przeciwnym przypadku kolorowanie nazywamy niewłaściwym[1].

k-kolorowaniem nazywamy kolorowanie c : E ( G ) { 1 , , k } , {\displaystyle c\colon E(G)\to \{1,\dots ,k\},} czyli kolorujemy przy użyciu k {\displaystyle k} kolorów.

Optymalne pokolorowanie krawędzi grafu to legalne pokolorowanie, przy którym zużyto najmniejszą możliwą liczbę kolorów.

Indeks chromatyczny grafu to minimalna liczba kolorów wystarczająca do pokolorowania krawędzi grafu legalnie, oznaczamy go przez χ {\displaystyle \chi '} [1].

Kolorowanie krawędzi jest równoważne kolorowaniu wierzchołków grafu krawędziowego.

Kolorowanie krawędzi grafu G {\displaystyle G} nazywamy kolorowaniem krawędzi rozróżniającym wierzchołki, jeśli dla każdej pary wierzchołków u {\displaystyle u} i v {\displaystyle v} zbiory S ( u ) , {\displaystyle S(u),} S ( v ) {\displaystyle S(v)} są różne. Niech vdi ( G ) {\displaystyle {\textrm {vdi}}(G)} będzie najmniejszą liczbą kolorów potrzebnych do takiego kolorowania, jeśli kolorowanie krawędzi grafu jest właściwe. Natomiast gvdi ( G ) {\displaystyle {\textrm {gvdi}}(G)} będzie najmniejszą liczbą kolorów potrzebnych do niewłaściwego kolorowania rozróżniającego wierzchołki.

P.N. Balister, B. Bollobás oraz R.H. Schelp udowodnili następujące twierdzenie: Twierdzenie 1. Niech graf G będzie grafem dwuregularnym, wówczas vdi ( G ) 2 n + 24 {\displaystyle {\textrm {vdi}}(G)\leqslant {\sqrt {2n}}+24}

Algorytmy kolorowania krawędzi

Problem kolorowania krawędzi, podobnie jak klasycznego kolorowania wierzchołków, jest NP-trudny – nie istnieją wielomianowe algorytmy kolorujące grafy zawsze w sposób optymalny. Do algorytmów przybliżonych należą:

  • algorytm NC
  • algorytm NTL (Nishizeki, Terada, Leven)

Zastosowania

Kolorowanie krawędzi grafu pełnego posłużyło do zdefiniowania liczb Ramseya.

Zobacz też

  • indeks chromatyczny

Przypisy

  1. a b Reinhard Diestel: Graph Theory. Nowy Jork: 2000, s. 96. ISBN 0-387-95014-1.