Karol Palarczyk

Karol Palarczyk
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

31 grudnia 1879
Goleszów

Data i miejsce śmierci

12 listopada 1940
KL Sachsenhausen

Poseł I kadencji Sejmu Śląskiego (II RP)
Okres

od 1922
do 1929

Przynależność polityczna

Chrześcijańska Demokracja

Poseł II kadencji Sejmu Śląskiego (II RP)
Okres

od 1930
do 1930

Przynależność polityczna

Chrześcijańska Demokracja

Poseł III kadencji Sejmu Śląskiego (II RP)
Okres

od 1930
do 1935

Przynależność polityczna

Narodowo-Chrześcijańskie Zjednoczenie Pracy

Poseł IV kadencji Sejmu Śląskiego (II RP)
Okres

od 1935
do 1939

Przynależność polityczna

Narodowo-Chrześcijańskie Zjednoczenie Pracy

Karol Palarczyk (ur. 31 grudnia 1879 w Goleszowie, zm. 12 listopada 1940 w KL Sachsenhausen[1]) – polski rolnik, działacz społeczny i polityczny, poseł na Sejm Śląski I, II, III i IV kadencji w II RP.

Życiorys

Był synem Józefa i Zuzanny z domu Pszczółka. Ukończył cztery klasy szkoły powszechnej. Następnie ukończył dwuletnią szkołę rolniczą w Kocobędzu[1].

Był członkiem Towarzystwa Rolniczego dla Śląska Cieszyńskiego. Po pierwszej wojnie światowej działał w Radzie Narodowej Śląska Cieszyńskiego. Uczestniczył w akcji plebiscytowej na rzecz przyłączenia Śląska Cieszyńskiego do Polski. W rodzinnej miejscowości - Goleszowie, założył katolicką czytelnię oraz spółkę melioracyjną. Był członkiem Rady Gminnej. Następnie był prezesem Towarzystwa Rolniczego w Cieszynie oraz członkiem zarządu Śląskiej Izby Rolniczej i Związku Spółek Rolniczych[1].

Był jedynym posłem, który był członkiem wszystkich kadencji Sejmu Śląskiego. Sprawował mandat w latach 1922-1939, początkowo z list Chrześcijańskiej Demokracji, a następnie z list prosanacyjnego Narodowo-Chrześcijańskiego Zjednoczenia Pracy. W Sejmie zajmował się głównie pracą na rzecz rolnictwa[2].

Został aresztowany przez Niemców we wrześniu 1939 roku. Przez dwa miesiące przebywał w obozie w Skrochowicach. Po zwolnieniu z obozu zaangażował się w działalność konspiracyjną - był członkiem organizacji „Orzeł Biały”. Został ponownie aresztowany w kwietniu 1940 roku i osadzony w KL Dachau. Stamtąd przetransportowano go do KL Sachsenhausen, gdzie zginął 12 listopada 1940 roku[1].

Przypisy

  1. a b c d IPN Straty [online], straty.pl [dostęp 2024-05-27] .
  2. WitoldW. Marcoń WitoldW., Rolnicy w Sejmie Śląskim, „Język. Religia. Tożsamość”, 1 (13), s. 145-153  (pol.).