Kamienica Emila Werckmeistra w Bydgoszczy
![]() Widok od ul. Jagiellońskiej | |||
Państwo |
| ||
---|---|---|---|
Miejscowość | Bydgoszcz | ||
Adres | |||
Typ budynku | kamienica | ||
Styl architektoniczny | eklektyzm, neomanieryzm, neobarok | ||
Architekt | Heinrich Seeling | ||
Kondygnacje | 4 | ||
Rozpoczęcie budowy | 1910 | ||
Ukończenie budowy | 1912 | ||
Ważniejsze przebudowy | 1938 | ||
Pierwszy właściciel | Emil Werckmeister | ||
Położenie na mapie Bydgoszczy ![]() | |||
Położenie na mapie Polski ![]() | |||
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego ![]() | |||
![]() | |||
|
Kamienica Emila Werkmeistra w Bydgoszczy – zabytkowa kamienica w Bydgoszczy.
Położenie
Budynek stoi w południowej pierzei ul. Jagiellońskiej na rogu ul. Pocztowej, w pobliżu skrzyżowania z ul. Gdańską. Kamienica posiada elewacje od ul. Jagiellońskiej (bogato zdobioną) i ul. Pocztowej (skromniejszą).
Historia
Kamienica powstała w latach 1910–1912 na miejscu zburzonych spichlerzy, w których w 1907r. mieściła się winiarnia "Werckmeister"[1]. Zaprojektował ją dla bydgoskiego kupca Emila Werkmeistra architekt Heinrich Seeling z Berlina[2]. W 1920 roku budynek został zakupiony przez Komunalną Kasę Oszczędności miasta Bydgoszczy. Wykonano wtedy wewnętrzne prace modernizacyjne[2]. W 1938 roku budynek rozbudowano poprzez nadbudowanie skrzydła i oficyn według projektu Jana Kossowskiego, tworząc jednolity, zamknięty kompleks bankowy[2]. Obecnie na parterze budynku mieści się siedziba Banku Gdańskiego (Millennium), zaś kamienica stanowi własność prywatną.
Architektura
Kamienica posiada formę eklektyczna, z elementami neomanierystycznymi i neobarokowymi[3]. Posiada mieszkalną mansardę i poddasze. W narożu znajduje się dwukondygnacyjny wykusz, nakryty hełmem cebulastym z iglicą[3]. Elewacje są zdobione bogatym detalem architektonicznym: fryzami międzykondygnacyjnymi, blendami i gzymsami[3]. Wykusz zdobiony jest płycinami z graficznym motywem solarnym, często stosowanym przez Heinricha Seelinga w innych jego projektach[2]. Motyw ten został wykorzystany również w innych częściach elewacji (w szczycie, fryzie podokapowym).
Galeria
- Widok od ul. Jagiellońskiej
-
- Kopuła
- Fasada północna
- Ryzalit
Zobacz też
- Śródmieście (Bydgoszcz)
- Heinrich Seeling
Przypisy
- ↑ J. Święcicki "Bromberg"
- ↑ a b c d Bręczewska-Kulesza Daria: Bydgoskie realizacje Heinricha Seelinga. [w.] Materiały do dziejów kultury i sztuki Bydgoszczy i regionu. Zeszyt 4. Pracownia Dokumentacji i Popularyzacji Zabytków Wojewódzkiego Ośrodka Kultury w Bydgoszczy. Bydgoszcz 1999
- ↑ a b c Parucka Krystyna. Zabytki Bydgoszczy – minikatalog. „Tifen” Krystyna Parucka. Bydgoszcz 2008. ISBN 978-83-927191-0-6
Bibliografia
- Bręczewska-Kulesza Daria: Bydgoskie realizacje Heinricha Seelinga. [w.] Materiały do dziejów kultury i sztuki Bydgoszczy i regionu. Zeszyt 4. Pracownia Dokumentacji i Popularyzacji Zabytków Wojewódzkiego Ośrodka Kultury w Bydgoszczy. Bydgoszcz 1999
- Parucka Krystyna. Zabytki Bydgoszczy – minikatalog. „Tifen” Krystyna Parucka. Bydgoszcz 2008. ISBN 978-83-927191-0-6