Helmuth Wilberg
 | |
 General der Flieger | |
| Data i miejsce urodzenia | 1 czerwca 1880 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 20 listopada 1941 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1899–1941 |
| Siły zbrojne |
|
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
     | |
Helmuth Wilberg (ur. 1 czerwca 1880 w Berlinie zm. 20 listopada 1941 w okolicy Drezna) – niemiecki wojskowy pochodzenia żydowskiego, generał Luftwaffe.
Życiorys
Wilberg zaciągnął się do 80. Regimentu Fusilier „von Gersdorff” (Kurhessisches) w dniu 18 kwietnia 1899 roku. Następnie został awansowany do stopnia porucznika w dniu 27 stycznia 1900 r. Od 1906 r. pracował jako instruktor w szkołach kadetów w Naumburgu i Groß-Lichterfelde. 18 października 1909 r. został awansowany do stopnia Oberleutnanta (starszy porucznik)[1].
W 1913 r. został powołany do Luftstreitkräfte i był jednym z pierwszych niemieckich pilotów wojskowych. W momencie wybuchu wojny, był już kapitanem i dowódcą Feldflieger-Abteilung 11 (batalionu lotnictwa polowego). Później służył jako Kommandeur der Flieger (dowódca lotnictwa) Czwartej Armii.
Po wojnie został przeniesiony do Reichswehry. Służył tam do 1927 r., kiedy przeniósł się do Ministerstwa Obrony; służył również w sztabie generalnym (Truppenamt), a na końcu jako szef Luftschutzreferatów. Później dołączył do 18 Pułku Piechoty jako dowódca batalionu, z rangą Oberstleutnanta (podpułkownika). W latach 1929–1932 dowodził „rejonem Breslau”[2]
W kolejnych latach potajemnie działał na rzecz odbudowy niemieckiego lotnictwa. W 1934 r. dołączył do Luftwaffe. Początkowo Wilberg był szefem wydziału w Ministerstwie Lotnictwa. W 1935 r. pracował w szkole lotniczej w Werder an der Havel, a później w Wyższej Szkole Sił Powietrznych w Berlinie.
W 1937 roku stworzył „Sztab Specjalny W”, odpowiedzialny za zbieranie i analizowanie doświadczeń taktycznych zdobytych przez Legion Kondor podczas hiszpańskiej wojny domowej został awansowany do stopnia generała lotnictwa (General der Flieger).[potrzebny przypis]
W czasie kampanii wrześniowej w 1939 r. Wilberg został reaktywowany i wykorzystany jako dowódca szkolenia lotniczego.[potrzebny przypis]
20 listopada 1941 r. zginął w katastrofie lotniczej pod Dreznem, w drodze na pogrzeb zmarłego trzy dni wcześniej Ernsta Udeta[1].
Odznaczenia
- Order Korony (Prusy) IV klasy[3]
- Krzyż Żelazny (1914) I i II klasy[3]
- Order Królewski Korony[3]
- Order Hohenzollernów[3]
- Order Zasługi Wojskowej (Bawaria) IV klasy[3]
- Krzyż Zasługi Wojskowej (Meklemburgia)[3]
- Krzyż Zasługi za Odznaczenie się Podczas Wojny[3]
- Krzyż Zasługi Wojskowej (Austria)[3]
- Medal Wojenny (Turcja)
- Order Waleczności (Bułgaria)
- Preußisches Flugzeugführer-Erinnerungsabzeichen
Przypisy
Bibliografia
- Corum, James. The Luftwaffe: Creating the Operational Air War, 1918–1940. Lawrence, Kansas: University Press of Kansas, 1997. ISBN 978-0-7006-0836-2.
- Hooton, E.R. The Luftwaffe: A Study in Air Power, 1933–1945. London: Classic Publications, 2010. ISBN 978-1-906537-18-0.
- Bryan Mark Rigg: Hitler’s Jewish Soldiers. University Press of Kansas, Lawrence Kan. 2002, ISBN 0-7006-1178-9 (Modern War Studies), [1]
- Bryan MarkB.M. Rigg Bryan MarkB.M., Żydowscy Żołnierze Hitlera. Nieznana historia nazistowskich ustaw rasowych i mężczyzn pochodzenia żydowskiego w armii niemieckiej, JerzyJ. Adamko, wyd. 2, Warszawa: Bellona, 2009, ISBN 978-83-60682-17-3, OCLC 751193149 .
Linki zewnętrzne
- General der Flieger Helmut Wilberg (1880 – 1941)
- General der Flieger Helmuth Wilberg – Lexikon der Wehrmacht
