Giuseppe Morozzo Della Rocca
| Kardynał prezbiter | |||
 | |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 12 marca 1758 | ||
| Data i miejsce śmierci | 22 marca 1842 | ||
| Arcybiskup ad personam Novary | |||
| Okres sprawowania | 1817–1842 | ||
| Wyznanie | katolicyzm | ||
| Kościół | |||
| Prezbiterat | 14 marca 1802 | ||
| Sakra biskupia | 4 kwietnia 1802 | ||
| Kreacja kardynalska | 8 marca 1816 | ||
| Kościół tytularny | Santa Maria degli Angeli | ||
| |||
| Data konsekracji | 4 kwietnia 1802 | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | Leonardo Antonelli | ||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | Carlo Luigi Buronzo del Signore | ||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Giuseppe Morozzo Della Rocca (ur. 12 marca 1758 w Turynie, zm. 22 marca 1842 w Novarze) – włoski kardynał.
Życiorys
Urodził się 12 marca 1758 roku w Turynie, jako syn Giuseppego Francesca Lodovica Morozzy i Lodovici Cristiny Bertony Balbis di Sambuy[1]. Studiował na Uniwersytecie w Turynie, gdzie uzyskał doktorat z teologii[1]. Następnie został referendarzem Trybunału Obojga Sygnatur i protonotariuszem apostolskim[1]. 14 marca 1802 roku przyjął święcenia kapłańskie[2]. 29 marca 1802 roku został tytularnym arcybiskupem Teb, a sześć dni później przyjął sakrę[2]. W latach 1802–1807 był nuncjuszem w Toskanii[2]. 8 marca 1816 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santa Maria degli Angeli[2]. Rok później został arcybiskupem ad personam Novary[1]. Zmarł tamże 22 marca 1842 roku[1].
