Friedrich Schmidtke

Friedrich Schmidtke (ur. 3 maja 1891 w Wurzen, Saksonia, zm. 22 lipca 1969 w Münster) – niemiecki teolog katolicki.

Życiorys

Friedrich Schmidtke urodził się 3 maja 1891 roku w Wurzen koło Lipska, w rodzinie szewca. Do 14 roku życia kształcił się w rodzinnym mieście. Następnie uczęszczał do gimnazjów w Dreźnie i Pradze. Począwszy od semestru zimowego 1912/13 studiował na Uniwersytecie Wrocławskim teologię katolicką i orientalistykę. W semestrze zimowym 1913/14 zdał pierwszy, a w semestrze letnim 1915 drugi egzamin z teologii i ukończył formację kapłańską w seminarium w Paderborn. W 1916 na Uniwersytecie we Wrocławiu pod kierunkiem prof. Bruna Meisnera uzyskał doktorat z zakresu filozofii na podstawie pracy Asarhaddons Statthalterschaft in Babylonien und seine Thronbesteigung in Assyrien 681 v. Chr^[1]. Po święceniach kapłańskich posługiwał od 1916 do 1924 w Dreźnie. W 1924 na podstawie rozprawy Die Quellen zur Einwanderung Israels in Kanaan neuuntersucht uzyskał stopień doktora teologii. Rok później, po uzyskaniu habilitacji, został privatdozentem i wykładał egzegezę starotestamentalną na wydziale katolicko-teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego, na którym w 1933 został mianowany nieetatowym profesorem. W latach 1928–1930 odbywał staże naukowe do krajów Orientu, w tym czasie był m.in. nauczycielem w Konstantynopolu, a w 1929/30 stypendystą Instytutu Görres-Gesellschaft w Jerozolimie. W 1933/34 przez krótki okres był profesorem w Państwowej Akademii w Braniewie w Prusach Wschodnich^[2]. 7 marca 1934 jego książka Die Einwanderung Israels in Kanaan została wpisana przez Kongregację Nauki Wiary na Indeks ksiąg zakazanych^[3].

Wskutek tego cofnięto mu pozwolenie kościelnego nauczania, wolno mu było jedynie wykładać orientalistykę. W 1937 roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym na Uniwersytecie w Münster, w semestrze zimowym 1944/45 objął profesurę na Uniwersytecie w Greifswaldzie. W 1956 roku został profesorem zwyczajnym historii i kultury starożytnego Orientu na Uniwersytecie w Münster. W 1959 odszedł na emeryturę, a jego następcą został Wolfram von Soden.

Przypisy