Edward Jan Römer
 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 14 maja 1806 | ||
|---|---|---|---|
| Data śmierci | 15 maja 1878 | ||
| Zawód, zajęcie | pisarz | ||
| Alma Mater | |||
| Rodzice | |||
| Dzieci | |||
| |||
Edward Jan Römer (białor. Эдвард Ян Ромер, ur. 14 maja 1806 w Wilnie, zm. 15 maja 1878) – działacz społeczny, pisarz, tłumacz i malarz, ojciec Alfreda Izydora Römera i Edwarda Mateusza Jana Römera.
Był synem pisarza Michała Józefa. Studiował na Uniwersytecie Wileńskim, malarstwa uczył się u Jana Rustema.
Podczas Powstania Listopadowego był związany z Centralnym Wileńskim Komitetem Powstańczym. W roku 1833 został uwięziony i skazany na dożywotnie wygnanie do Wołogdy, lecz już po roku otrzymał zezwolenie na powrót. W roku 1834 nawiązał współpracę z Komitetem Litewskim oraz z przebywającym na emigracji Adamem Józefem Czartoryskim.
W lipcu 1838 został powtórnie uwięziony w związku ze sprawą Szymona Konarskiego i znów zesłany do Wołogdy, gdzie pozostał do roku 1852. Po powrocie do Wilna był pod nadzorem policji. Został dyrektorem II oddziału Towarzystwa Dobroczynności. Podczas Powstania Styczniowego znalazł się w areszcie domowym. Zajmował się pisaniem epigramów na znanych współczesnych, tłumaczeń, portretów członków swojej rodziny.
Bibliografia
- Wyprawa do wód z Litwy do Normandii kartki z dziennika 6 czerwca – 16 listopada 1861 Edward Jan Römer ; oprac. i wprow. Danuta Kamolowa. ISBN 83-7009-597-6
Linki zewnętrzne
- Dzienniki Edwarda Jana Römera w serwisie Polona.pl
