Carlo Chiarlo
| Kardynał prezbiter | |||
 | |||
| |||
| Kraj działania | Włochy | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 4 listopada 1881 | ||
| Data i miejsce śmierci | 21 stycznia 1964 | ||
| Nuncjusz apostolski do specjalnych poruczeń | |||
| Okres sprawowania | 1954–1958 | ||
| Wyznanie | katolicyzm | ||
| Kościół | |||
| Prezbiterat | 28 maja 1904 | ||
| Nominacja biskupia | 12 października 1928 | ||
| Sakra biskupia | 11 listopada 1928 | ||
| Kreacja kardynalska | 15 grudnia 1958 | ||
| Kościół tytularny | S. Maria in Portico | ||
| Odznaczenia | |||
   | |||
| |||
| Data konsekracji | 11 listopada 1928 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | Pietro Gasparri | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | Giovanni Volpi | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Carlo Chiarlo (ur. 4 listopada 1881, zm. 21 stycznia 1964) – włoski duchowny katolicki, kardynał, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej.
Święcenia kapłańskie przyjął w 1904. W 1928 mianowany tytularnym arcybiskupem Amida. Pełnił funkcję nuncjusza w Boliwii, Kostaryce, Hondurasie, Nikaragui, Salwadorze, Panamie i Brazylii. Od 1954 do 1958 pracownik watykańskiego Sekretariatu Stanu. Kreowany kardynałem w 1958. Uczestnik dwóch pierwszych sesji Soboru Watykańskiego II.
Odznaczony m.in. włoskim Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi (17 grudnia 1953)[1][2] i polskim Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1953)[1]. Postanowieniem z 20 lutego 1951 r. został przez prezydenta RP na Obczyźnie Augusta Zaleskiego odznaczony Orderem Orła Białego[3].
Przypisy
- ↑ a b Chiarlo, Carlo - TracesOfWar.com [online], www.tracesofwar.com [dostęp 2022-08-30] .
- ↑ Chiarlo S.E. Rev.ma Mons. Carlo. Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana, quirinale.it
- ↑ Krzysztof Filipow: Order Orła Białego. Wyd. Białystok 1995.s. 59
- p
- d
- e
| Delegaci apostolscy |
|
|---|---|
| Internuncjusze apostolscy |
|
| Nuncjusze apostolscy w Kostaryce |
|
- p
- d
- e
|
- p
- d
- e
|
Kontrola autorytatywna (osoba):
