Benedykt Majkowski

Benedykt Majkowski
„Benoni”
Ilustracja
ppłk Benedykt Majkowski (przed 1933)
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia

21 marca 1893
Załuż

Data śmierci

2 stycznia 1953

Przebieg służby
Lata służby

1914–1935

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

1 Pułk Piechoty
5 Pułk Piechoty
38 Pułk Piechoty Strzelców Lwowskich
40 Pułk Piechoty Dzieci Lwowskich
2 Batalion Graniczny
71 Pułk Piechoty
1 Pułk Czołgów
Komenda Placu Przemyśl
Komenda Miasta Przemyśl

Stanowiska

dowódca batalionu piechoty
zastępca dowódcy pułku
komendant placu
komendant miasta

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Multimedia w Wikimedia Commons

Benedykt Marian Majkowski, ps. „Benoni” (ur. 21 marca 1893 w Załużu, zm. 2 stycznia 1953) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 21 marca 1893 w Załużu[1], w rodzinie Henryka (rządca dóbr w Załużu)[1] i Rozalii. Jego brat Tadeusz (ur. 1894), także był legionistą[2].

Kształcił się w C. K. Gimnazjum w Sanoku, gdzie w 1908 ukończył IV klasę[3][4]. Był członkiem Związku Strzeleckiego. Był praktykantem wiertniczym.

Podczas I wojny światowej służył w szeregach 1 pułku piechoty w stopniu podporucznika. 19 grudnia 1914 został dowódcą plutonu w 2 kompanii II batalionu 1 pułku piechoty. Ranny w bitwie pod Łowczówkiem w grudniu 1914. Po rekonwalescencji był dowódcą 2 kompanii I batalionu w 1 pułku. 1 lipca 1915 został ranny w bitwie pod Tarłowem. Po kolejnym leczeniu walczył pod Jabłonką 21 października 1915, po czym znów był na kuracji. 1 listopada 1916 został awansowany do stopnia porucznika. Skierowany do 5 pułku piechoty. Po kryzysie przysięgowym został wcielony do c. i k. armii.

Po wojnie wstąpił do Wojska Polskiego. Podczas wojny polsko-ukraińskiej od 19 listopada 1918 brał udział w obronie Lwowa. Następnie przydzielony do 38 pułku piechoty Strzelców Lwowskich. W szeregach 40 pułku piechoty Dzieci Lwowskich jako dowódca batalionu[5] brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, został ranny podczas ataku na wieś Czerbiny[6]. Za swoje czyny otrzymał za to Order Virtuti Militari.

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 314. lokatą w korpusie oficerów piechoty[7]. Był dowódcą III batalionu w 40 pułku piechoty we Lwowie[8][9]. Z dniem 3 października 1924 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko dowódcy 2 batalionu granicznego w Bereźnem[10]. 12 kwietnia 1927 roku awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 roku i 19. lokatą w korpusie oficerów piechoty[11]. 31 października 1927 roku został przeniesiony z KOP do 71 pułku piechoty w Zambrowie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[12][13]. 5 listopada 1928 roku został przeniesiony do 1 pułku czołgów w Żurawicy na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[14]. 31 marca 1930 roku został przeniesiony do Komendy Placu Przemyśl na stanowisko komendanta[15]. W 1932 roku był komendantem miasta Przemyśl[16][17]. Był członkiem oddziału Polskiego Białego Krzyża w Przemyślu[18]. Podczas konferencji BBWR 29 października 1933 roku przedstawił w Przemyślu projekt budowy elektrowni wodnej na Sanie[19]. 4 lipca 1935 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska z pozostawieniem bez przynależności służbowej z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu[20]. W tym samym roku został przeniesiony w stan spoczynku. Członek Zarządu Okręgu Kielce Związku Legionistów Polskich w 1936 roku[21].

Jego żoną była Ida Cieślińska, primo voto Kozłowska (1895–1980)[22].

Zmarł 2 stycznia 1953. Został pochowany na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie (kwatera SC7-10-38)[22].

Grób Benedykta Majkowskiego na Cmentarzu Salwatorskim

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1906/1907 (zespół 7, sygn. 42). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 417.
  2. ↑ Żołnierze Niepodległości. Tadeusz Majkowski. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-05-02].
  3. ↑ XXVII. Sprawozdanie Dyrektora c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1907/8. Sanok: Fundusz Naukowy, 1908, s. 64.
  4. ↑ Maria Myćka-Kril: Dorobek nauczycieli i uczniów Gimnazjum w Sanoku. W: Księga pamiątkowa Gimnazjum Męskiego w Sanoku 1888–1958. Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1958, s. 96.
  5. ↑ Władysław Jagiełłowicz: Zarys historii wojenne pułków polskich 1918–1920. T. 40 Pułk Strzelców Lwowskich. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1928, s. 20.
  6. ↑ Władysław Jagiełłowicz: Zarys historii wojenne pułków polskich 1918–1920. T. 40 Pułk Strzelców Lwowskich. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1928, s. 21.
  7. ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 32.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 242, 402.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 224, 346.
  10. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 75 z 21 lipca 1925 roku, s. 395.
  11. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 117.
  12. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 305.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 85, 166.
  14. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 336.
  15. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 124.
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 20, 505.
  17. ↑ Otwarcie dziesięciodniowego kursu oświatowego dla kierowniczek świetlicy żołnierskiej, zorganizowany przez Oddział Polskiego Białego Krzyża w Przemyślu. audiovis.nac.gov.pl. [dostęp 2015-07-21].
  18. ↑ „Oświata - to potęga”. Wydawnictwo pamiątkowe z okazji obchodu 15-lecia Niepodległości Państwa Polskiego. Przemyśl: 1933, s. 95.
  19. ↑ List z Przemyśla. „Gazeta Lwowska”, s. 8, 3 listopada 1933. 
  20. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 90.
  21. ↑ Związek Legionistów Polskich: 1936-1938 r.: sprawozdanie Zarządu Głównego Związku Legionistów Polskich, Warszawa 1938, s. 71.
  22. ↑ a b Kraków Salwator - wyszukiwarka osób pochowanych [online], polski-cmentarz.pl [dostęp 2016-09-30] .
  23. ↑ M.P. z 1931 r. nr 156, poz. 227 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  24. ↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. Nadanie Krzyża i Medalu Niepodległości. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”, s. 362, Nr 8 z 11 listopada 1931. Ministerstwo Spraw Wojskowych. 
  25. ↑ Kronika. Krzyże Walecznych. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 28 z 5 lutego 1921. 
  26. ↑ M.P. z 1939 r. nr 45, poz. 76 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
  27. ↑ M.P. z 1926 r. nr 252, poz. 706 „za zasługi położone około zabezpieczenia granic Państwa”.

Bibliografia

  • Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Żołnierze Niepodległości. Benedykt Majkowski. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-05-02].
  • Lista nazwisk osób odznaczonych Orderem Virtuti Militari. stankiewicze.com. [dostęp 2014-07-02].