Artur Linowski
| Ten artykuł od 2018-07 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Zdjęcie pochodzące ze zbiorów rodzinnych | |
porucznik kawalerii | |
Data i miejsce urodzenia | 18 lipca 1911 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 2 lipca 1943 |
Przebieg służby | |
Lata służby | 1939–1945 |
Siły zbrojne | Wojsko Polskie |
Jednostki | Podlaska Brygada Kawalerii, 4 Dywizja Piechoty (WP we Francji), 7 Brygada Kadrowa Strzelców, 1 Samodzielna Brygada Spadochronowa, Kedyw Okręgu Łódź AK |
Stanowiska | dowódca plutonu, zastępca szefa Kedywu Inspektoratu, zastępca szefa Kedywu Okręgu |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Artur Józef Linowski vel Adam Latecki, pseud. Karp, Ostrożny, Andrzej (ur. 18 lipca 1911 w Nagłowicach, zm. 2 lipca 1943 w Tomaszowie Mazowieckim) – porucznik kawalerii rezerwy Wojska Polskiego, Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie i Armii Krajowej, cichociemny.
Życiorys
Artur Linowski był absolwentem tzw. gimnazjum biskupiego w Kielcach (matura w 1931 roku) i Akademii Rolniczej w Cieszynie. W latach 1934–1935 uczył się w Szkole Podchorążych Kawalerii w Grudziądzu. Pracował w majątku rodziców.
We wrześniu 1939 roku walczył w 10 pułku Ułanów Litewskich Podlaskiej Brygady Kawalerii. 23 września przekroczył granicę polsko-litewską. Został internowany na Litwie. W grudniu dotarł do Francji, gdzie został przydzielony do Oddziału Rozpoznawczego 4 Dywizji Piechoty. Od czerwca 1940 roku w Wielkiej Brytanii służył w 7 kompanii przeciwpancernej 7 Brygady Kadrowej Strzelców, następnie w 1 Samodzielnej Brygadzie Spadochronowej. Po przeszkoleniu ze specjalnością w dywersji został zaprzysiężony 24 sierpnia 1942 roku i przeniesiony do Oddziału VI Sztabu Naczelnego Wodza.
Został zrzucony w Polsce w nocy z 1 na 2 października 1942 roku w ramach operacji lotniczej o kryptonimie „Chisel” dowodzonej przez kpt. naw. Mariusza Wodzickiego i przydzielony do Kedywu Okręgu Łódź AK na stanowisko zastępcy oficera dywersji (szefa Kedywu) Inspektoratu Piotrków Trybunalski AK. Od stycznia 1943 roku był zastępcą szefa Kedywu Okręgu.
W nocy z 1 na 2 lipca 1943 roku został aresztowany przez Gestapo w Kurzeszynie. Otruł się 2 lipca w siedzibie Gestapo w Tomaszowie Mazowieckim.
Awanse
- podporucznik – ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1937 roku
- porucznik – ze starszeństwem z dniem 1 października 1942 roku.
Odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari – pośmiertnie
- Krzyż Walecznych.
Życie rodzinne
Artur Linowski był synem Adama, właściciela ziemskiego, i Anny Marii z domu Kosickiej. Miał rodzeństwo: Anielę (1907–1986) późniejszą Popławską, Adama (1908–1977) i Aleksandra (1918–1943).
Upamiętnienie
- W lewej nawie kościoła św. Jacka przy ul. Freta w Warszawie odsłonięto w 1980 roku tablicę Pamięci żołnierzy Armii Krajowej, cichociemnych – spadochroniarzy z Anglii i Włoch, poległych za niepodległość Polski. Wśród wymienionych 110 poległych cichociemnych jest Artur Linowski.
- W lipcu 1984 roku w kościele pw. Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Tomaszowie Mazowieckim odsłonięto tablicę pamiątkową poświęconą Arturowi Linowskiemu.
Bibliografia
- Krzysztof A. Tochman: Słownik biograficzny cichociemnych. T. 2. Rzeszów: Wydawnictwo „Abres”, 1996, s. 97–98. ISBN 83-902499-5-2.
- Jędrzej Tucholski: Cichociemni. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1984, s. 355. ISBN 83-211-0537-8.
- Jędrzej Tucholski: Cichociemni 1941–1945 – Sylwetki spadochroniarzy. Wojskowy Instytut Historyczny, s. 102.
- Profil Artura Linowskiego w Wielkiej genealogii Minakowskiego. [dostęp 2013-12-01].
Linki zewnętrzne
- biogram na stronie elitadywersji.org - kompendium wiedzy o 316 Cichociemnych spadochroniarzach Armii Krajowej