Antoni Zwoliński

Antoni Zwoliński
podpułkownik piechoty podpułkownik piechoty
Data urodzenia

20 marca 1894

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie
ludowe Wojsko Polskie

Jednostki

31 pułk piechoty

Stanowiska

dowódca batalionu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Niepodległości Srebrny Krzyż Zasługi

Antoni Zwoliński (ur. 20 marca 1894) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej. Służył w 31 pułku piechoty. 2 grudnia 1930 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1931 i 30. lokatą w korpusie oficerów piechoty[1]. W marcu 1931 został wyznaczony na stanowisko dowódcy batalionu w 31 pp[2][3]. W sierpniu 1935 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza[4], a w 1938 na stanowisko dowódcy II batalionu. Na jego czele walczył w kampanii wrześniowej 1939, a po rozbiciu 10 Dywizji Piechoty dowodził zbiorczym batalionem 28 i 31 pp na terenie Lubelszczyzny[5].

Ordery i odznaczenia

  • Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari – 13 września 1939 „za wykazane męstwo i zasługi w dowodzeniu” przez dowódcę Armii „Warszawa” gen. dyw. Juliusza Rómmla[6]
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 13 września 1946 „za bohaterskie czyny i dzielne zachowanie się w walce z niemieckim najeźdźcą, oraz za gorliwe wypełnianie obowiązków służbowych”[7]
  • Krzyż Walecznych[8]
  • Medal Niepodległości – 9 listopada 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[9]
  • Srebrny Krzyż Zasługi[8]

Przypisy

  1. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 grudnia 1930 roku, s. 329.
  2. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 94.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 38, 561.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 96.
  5. ↑ Głowacki 1986 ↓, s. 177, 352.
  6. ↑ Rómmel 1958 ↓, s. 383.
  7. ↑ M.P. z 1947 r. nr 27, poz. 230.
  8. ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 38.
  9. ↑ M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 296.

Bibliografia

  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
  • Juliusz Rómmel: Za honor i ojczyznę. Wspomnienia dowódcy armii „Łódź” i „Warszawa”. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo „Iskry”, 1958.