Antoni Szymanowski

Antoni Szymanowski

Pełne imię i nazwisko	Antoni Jan Szymanowski
Data i miejsce urodzenia	13 stycznia 1951 Tomaszów Mazowiecki
Wzrost	180 cm
Pozycja	obrońca
Kariera juniorska
Lata Klub 1963–1968 Wisła Kraków
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1968–1970 Wisła Kraków 41 (0) 1970–1972 Gwardia Warszawa 24 (0) 1972–1978 Wisła Kraków 160 (1) 1978–1981 Gwardia Warszawa 39 (0) 1981–1984 Club Brugge 51 (0) W sumie: 315 (1)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1970–1980  Polska 82 (1)
Kariera trenerska
Lata Drużyna Clepardia Kraków 1985–1986 Cracovia 1987 CKS Czeladź 1997–2002 Polska (juniorzy) 1998–2001 Wisła Kraków (koordynator) 2002–2004 Wisła II Kraków 2005–2008 Przebój Wolbrom 2008–2009 Górnik Zabrze (asystent) 2009 Przebój Wolbrom
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie złoto Monachium 1972 piłka nożna srebro Montreal 1976 piłka nożna Mistrzostwa świata III miejsce RFN 1974 piłka nożna
Odznaczenia

Antoni Jan Szymanowski (ur. 13 stycznia 1951 w Tomaszowie Mazowieckim) – polski piłkarz, występujący na pozycji obrońcy, reprezentant Polski, trener piłkarski.

Reprezentował barwy Wisły Kraków (mistrz Polski), Gwardii Warszawa oraz Club Brugge. Członek Klubu Wybitnego Reprezentanta. Z reprezentacją Polski dwukrotnie uczestniczył na mistrzostwach świata (1974 – 3. miejsce, 1978) oraz dwukrotnie w turnieju olimpijskim (1972 – złoty medal, 1976 – srebrny medal).

Życiorys

Kariera klubowa

Antoni Szymanowski karierę piłkarską rozpoczął w 1963 w juniorach Wisły Kraków, z którą w 1968 podpisał profesjonalny kontrakt, a 27 października 1968 w barwach tego klubu zaliczył debiut w rozgrywkach ekstraklasy (ówczesnej I ligi) w bezbramkowo zremisowanym meczu u siebie z GKS-em Katowice, zmieniając w 46. minucie Janusza Sputę^[1][2]. Z klubem dwukrotnie wygrywał swoją grupę w Pucharze Intertoto (1969, 1970). Po sezonie 1969/1970 oraz rozegraniu 41 meczów ligowych odszedł z klubu.

W latach 1970–1972 Antoni Szymanowski reprezentował barwy Gwardii Warszawa, w której rozegrał 24 mecze ligowe, po czym wrócił do Wisły Kraków, w której był jednym z najważniejszych zawodników. W 1973 z klubem wygrał grupę w Pucharze Intertoto. W 1975 został wyróżniony nagrodami: Piłkarza Roku oraz Złotym Butem w plebiscycie „Sportu”. W sezonie 1975/1976 zajął z klubem 3. miejsce w ekstraklasie, a w sezonie 1977/1978 zdobył mistrzostwo Polski oraz strzelił swoją jedyną bramkę w najwyższym polskim poziomie ligowym (26 listopada 1977 w zremisowanym 1:1 meczu u siebie z Widzewem Łódź, pokonując w 13 minucie bramkarza drużyny gości – Stanisława Burzyńskiego)^[1][3]. Po tym sezonie oraz rozegraniu 160 meczów ligowych odszedł z klubu.

Następnie w latach 1978–1981 ponownie reprezentował barwy Gwardii Warszawa (39 meczów), potem belgijskiego klubu Eerste klasse – Club Brugge, z którym w sezonie 1982/1983 dotarł do finału Pucharu Belgii. Po sezonie 1983/1984 w wieku 33 lat zakończył piłkarską karierę. Łącznie w najwyższym poziomie ligowym w Polsce rozegrał 264 mecze ligowe, w których strzelił 1 bramkę, a w Eerste klasse wystąpił w 51 meczach ligowych.

Kariera reprezentacyjna

W latach 1970–1980 w reprezentacji Polski rozegrał 82 mecze, w których strzelił 1 bramkę. Debiut zaliczył 22 lipca 1970 w Szczecinie w wygranym 2:0 meczu towarzyskim z reprezentacją Iraku. Ostatni mecz rozegrał 9 lipca 1980 w Bogocie w wygranym 1:4 meczu towarzyskim z Kolumbią.

W 1972 znalazł się w składzie reprezentacji Polski prowadzonej przez Kazimierza Górskiego na turniej olimpijski w Monachium. Drużyna wraz z nim w podstawowym składzie wygrała w finale 2:1 z Węgrami, zdobywając złoty medal.

17 października 1973 reprezentacja Polski po remisie 1:1 z reprezentacją Anglii na stadionie Wembley w Londynie po 36 latach awansowała na mistrzostwa świata. Na turnieju w 1974 w RFN, na którym Polacy zajęli 3. miejsce, Antoni Szymanowski był podstawowym zawodnikiem drużyny prowadzonej przez Kazimierza Górskiego, występując we wszystkich siedmiu spotkaniach.

W 1976 ponownie znalazł się w składzie reprezentacji Polski, nadal kierowanej przez Kazimierza Górskiego, na turniej olimpijski w Montrealu. W meczu ćwierćfinałowym z reprezentacją Korei Północnej wygranym przez Polskę 5:0 w 65. minucie strzelił bramkę na 4:0; była to jego jedyna bramka w reprezentacji. W finale reprezentacja Polski przegrała 3:1 z reprezentacją NRD i ostatecznie zdobyła srebrny medal, co uznano w kraju za porażkę; trener podał się następnie do dymisji.

W 1978 został powołany przez selekcjonera Jacka Gmocha na mistrzostwa świata w Argentynie, które polska drużyna zakończyła w drugiej rundzie po porażkach z Argentyną (2:0) i Brazylią (3:1) oraz zwycięstwie z Peru (0:1).

Kariera trenerska

Po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął karierę trenerską. Był trenerem: Clepardii Kraków, Cracovii (1985–1986), CKS Czeladź (1987), reprezentację Polski U-16 i U-18 (1997–2002), koordynatorem ds. młodzieży w Wiśle Kraków (1998–2001), trenerem rezerw Wisły Kraków (2002–2004), Przeboju Wolbrom (2005–2008, asystentem trenera Górnika Zabrze (2008–2009) oraz ponownie trenerem Przeboju Wolbrom (2009).

Życie prywatne

W 1974 ukończył V Liceum Ogólnokształcącego dla Pracujących w Nowej Hucie. W 1988 uzyskał magisterium z wychowania fizycznego na Akademii Wychowania Fizycznego w Krakowie, był również nauczycielem tego przedmiotu w szkole.

W 1976 ożenił się z gimnastyczką sportową Wandą Werbiłowicz, trenującą w tym samym klubie. Mają troje dzieci: córki Paulinę i Agnieszkę oraz syna Grzegorza. Młodszy brat Henryk również był piłkarzem Wisły Kraków oraz reprezentantem Polski.

Występy w reprezentacji

Reprezentacja narodowa	Rok	Występy	Gole
Polska
	1970	3	0
	1971	2	0
	1972	7	0
	1973	13	0
	1974	12	0
	1975	10	0
	1976	8	1
	1977	2	0
	1978	14	0
	1979	8	0
	1980	3	0
Łącznie		82	1

Mecze w reprezentacji
Lp.	Data	Miasto	Przeciwnik	Wynik	Rozgrywki
1.	22 lipca 1970	Szczecin	Irak	2:0 (0:0)	Mecz towarzyski
2.	6 września 1970	Rostock	NRD	5:0 (1:0)	Mecz towarzyski
3.	22 października 1970	Praga	Czechosłowacja	2:2 (0:2)	Mecz towarzyski
4.	27 listopada 1971	Hamburg	RFN	0:0 (0:0)	El. Euro 1972
5.	8 grudnia 1971	Izmir	Turcja	1:0 (0:0)	El. Euro 1972
6.	16 kwietnia 1972	Stara Zagora	Bułgaria	3:1 (0:1)	El. LIO 1972
7.	10 maja 1972	Poznań	Szwajcaria	0:0 (0:0)	Mecz towarzyski
8.	30 sierpnia 1972	Ratyzbona	Ghana	4:0 (1:0)	Igrzyska olimpijskie 1972
9.	1 września 1972	Norymberga	NRD	2:1 (1:1)	Igrzyska olimpijskie 1972
10.	3 września 1972	Ratyzbona	Dania	1:1 (1:1)	Igrzyska olimpijskie 1972
11.	6 września 1972	Augsburg	ZSRR	2:1 (0:1)	Igrzyska olimpijskie 1972
12.	8 września 1972	Norymberga	Maroko	5:0 (3:0)	Igrzyska olimpijskie 1972
13.	13 maja 1973	Warszawa	Jugosławia	2:2 (1:1)	Mecz towarzyski
14.	16 maja 1973	Wrocław	Irlandia	2:0 (1:0)	Mecz towarzyski
15.	1 sierpnia 1973	Toronto	Kanada	1:3 (1:0)	Mecz towarzyski
16.	3 sierpnia 1973	Chicago	Stany Zjednoczone	0:1 (0:0)	Mecz towarzyski
17.	5 sierpnia 1973	Los Angeles	Meksyk	1:0 (0:0)	Mecz towarzyski
18.	8 sierpnia 1973	Monterrey	Meksyk	1:2 (0:0)	Mecz towarzyski
19.	10 sierpnia 1973	San Francisco	Stany Zjednoczone	0:4 (0:1)	Mecz towarzyski
20.	12 sierpnia 1973	New Britain	Stany Zjednoczone	1:0 (0:0)	Mecz towarzyski
21.	19 sierpnia 1973	Warna	Bułgaria	2:0 (1:0)	Mecz towarzyski
22.	28 września 1973	Chorzów	Walia	3:0 (2:0)	El. MŚ 1974
23.	10 października 1973	Rotterdam	Holandia	1:1 (1:1)	Mecz towarzyski
24.	17 października 1973	Londyn	Anglia	1:1 (0:0)	El. MŚ 1974
25.	21 października 1973	Dublin	Irlandia	1:0 (1:0)	Mecz towarzyski
26.	15 czerwca 1974	Stuttgart	Argentyna	3:2 (2:0)	Mundial 1974
27.	19 czerwca 1974	Monachium	Haiti	7:0 (5:0)	Mundial 1974
28.	23 czerwca 1974	Stuttgart	Włochy	2:1 (2:0)	Mundial 1974
29.	26 czerwca 1974	Stuttgart	Szwecja	1:0 (1:0)	Mundial 1974
30.	30 czerwca 1974	Frankfurt	Jugosławia	2:1 (1:1)	Mundial 1974
31.	3 lipca 1974	Frankfurt	RFN	1:0 (0:0)	Mundial 1974
32.	6 lipca 1974	Monachium	Brazylia	1:0 (0:0)	Mundial 1974
33.	1 września 1974	Helsinki	Finlandia	1:2 (1:1)	El. Euro 1976
34.	4 września 1974	Warszawa	NRD	1:3 (1:2)	Mecz towarzyski
35.	7 września 1974	Wrocław	Francja	0:2 (0:2)	Mecz towarzyski
36.	10 października 1974	Poznań	Finlandia	3:0 (2:0)	El. Euro 1976
37.	13 listopada 1974	Praga	Czechosłowacja	2:2 (0:1)	Mecz towarzyski
38.	26 marca 1975	Poznań	Stany Zjednoczone	7:0 (4:0)	Mecz towarzyski
39.	19 kwietnia 1975	Rzym	Włochy	0:0 (0:0)	El. Euro 1976
40.	28 maja 1975	Halle	NRD	1:2 (0:0)	Mecz towarzyski
41.	26 czerwca 1975	Seattle	Stany Zjednoczone	0:4 (0:2)	Mecz towarzyski
42.	6 lipca 1975	Montreal	Kanada	1:8 (0:2)	Mecz towarzyski
43.	9 lipca 1975	Toronto	Kanada	1:4 (1:4)	Mecz towarzyski
44.	10 września 1975	Chorzów	Holandia	4:1 (2:0)	El. Euro 1976
45.	8 października 1975	Łódź	Węgry	4:2 (3:1)	Mecz towarzyski
46.	15 października 1975	Amsterdam	Węgry	3:0 (1:0)	El. Euro 1976
47.	26 października 1975	Warszawa	Włochy	0:0 (0:0)	El. Euro 1976
48.	24 marca 1976	Chorzów	Argentyna	1:2 (0:0)	Mecz towarzyski
49.	24 kwietnia 1976	Lens	Francja	2:0 (1:0)	Mecz towarzyski
50.	6 maja 1976	Ateny	Grecja	1:0 (1:0)	Mecz towarzyski
51.	11 maja 1976	Bazylea	Szwajcaria	2:1 (1:0)	Mecz towarzyski
52.	18 lipca 1976	Montreal	Kuba	0:0 (0:0)	Igrzyska olimpijskie 1976
53.	22 lipca 1976	Montreal	Iran	3:2 (0:1)	Igrzyska olimpijskie 1976
54.	25 lipca 1976	Montreal	Korea Północna	5:0 (1:0)	Igrzyska olimpijskie 1976
55.	31 lipca 1976	Montreal	NRD	1:3 (0:2)	Igrzyska olimpijskie 1976
56.	12 czerwca 1977	La Paz	Boliwia	1:2 (1:1)	Mecz towarzyski
57.	12 listopada 1977	Wrocław	Szwecja	2:1 (1:1)	Mecz towarzyski
58.	22 marca 1978	Luksemburg	Luksemburg	1:3 (0:2)	Mecz towarzyski
59.	5 kwietnia 1978	Poznań	Grecja	5:2 (4:0)	Mecz towarzyski
60.	22 kwietnia 1978	Łódź	Irlandia	3:0 (0:0)	Mecz towarzyski
61.	26 kwietnia 1978	Warszawa	Bułgaria	1:0 (0:0)	Mecz towarzyski
62.	1 czerwca 1978	Buenos Aires	RFN	0:0 (0:0)	Mundial 1978
63.	6 czerwca 1978	Rosario	Tunezja	1:0 (1:0)	Mundial 1978
64.	10 czerwca 1978	Rosario	Meksyk	3:1 (1:0)	Mundial 1978
65.	14 czerwca 1978	Rosario	Argentyna	2:0 (1:0)	Mundial 1978
66.	18 czerwca 1978	Mendoza	Peru	1:0 (0:0)	Mundial 1978
67.	21 czerwca 1978	Mendoza	Brazylia	1:3 (1:1)	Mundial 1978
68.	30 sierpnia1978	Helsinki	Finlandia	0:1 (0:0)	Mecz towarzyski
69.	6 września 1978	Reykjavík	Islandia	0:2 (0:1)	El. Euro 1980
70.	11 października 1978	Bukareszt	Rumunia	1:3 (1:1)	Mecz towarzyski
71.	15 listopada 1978	Wrocław	Szwajcaria	2:0 (1:0)	El. Euro 1980
72.	8 lutego 1979	Tunis	Tunezja	0:2 (0:0)	Mecz towarzyski
73.	4 kwietnia 1979	Chorzów	Węgry	1:1 (0:0)	Mecz towarzyski
74.	18 kwietnia 1979	Lipsk	NRD	2:1 (0:1)	El. Euro 1980
75.	2 maja 1979	Chorzów	Holandia	2:0 (1:0)	El. Euro 1980
76.	12 września 1979	Lozanna	Szwajcaria	0:2 (0:1)	El. Euro 1980
77.	26 września 1979	Chorzów	NRD	1:1 (0:0)	El. Euro 1980
78.	10 października 1979	Kraków	Islandia	2:0 (0:0)	El. Euro 1980
79.	17 października 1979	Amsterdam	Holandia	1:1 (0:1)	El. Euro 1980
80.	28 czerwca 1980	São Paulo	Brazylia	1:1 (0:1)	Mecz towarzyski
81.	2 lipca 1980	Santa Cruz	Boliwia	0:1 (0:0)	Mecz towarzyski
82.	9 lipca 1980	Bogota	Kolumbia	1:4 (0:4)	Mecz towarzyski

Sukcesy

Wisła Kraków

• Mistrzostwo Polski: 1978
• 3. miejsce w ekstraklasie: 1976
• Wygrana grupa w Pucharze Intertoto: 1969, 1970, 1973

Club Brugge

• Finał Pucharu Belgii: 1983

Reprezentacyjne

• 3. miejsce mistrzostw świata: 1974
• Mistrzostwo olimpijskie: 1972
• Wicemistrzostwo olimpijskie: 1976

Odznaczenia i wyróżnienia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski^[1]
• Złoty Krzyż Zasługi (1972)^[4]
• Złoty Medal za Wybitne Osiągnięcia Sportowe
• Srebrny Medal za Wybitne Osiągnięcia Sportowe
• Brązowy Medal za Wybitne Osiągnięcia Sportowe
• Piłkarz Roku i Złoty But w plebiscycie katowickiego „Sportu” (1975)
• Zaliczony do jedenastki stulecia PZPN na pozycji lewego obrońcy (2019)^[5]

Przypisy

Bibliografia

• Antoni Szymanowski. olimpijski.pl. [dostęp 2018-06-07].
• Antoni Szymanowski w bazie 90minut.pl. [dostęp 2018-06-07].
• Antoni Szymanowski. wikiliga.pl. [dostęp 2018-06-07].
• Antoni Szymanowski. historiawisly.pl. [dostęp 2018-06-07].

Linki zewnętrzne

• Antoni Szymanowski, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2018-06-07] .
• Antoni Szymanowski. weltfussball.de. [dostęp 2018-06-07]. (niem.).
• Antoni Szymanowski. footballdatabase.eu. [dostęp 2018-06-07]. (ang.).
• Antoni Szymanowski . [dostęp 2018-06-07].
• Antoni Szymanowski w bazie National Football Teams (ang.). [dostęp 2018-06-07].