Andrzej z Łabiszyna

Andrzej z Łabiszyna
Miejsce urodzenia

Łabiszyn

Data i miejsce śmierci

10 czerwca 1498
Kraków

Rektor Akademii Krakowskiej
Okres sprawowania

1496-1497

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

łacińskie

Andrzej z Łabiszyna (zm. 10 czerwca 1498 w Krakowie) – doktor prawa kanonicznego, poseł na sejm w Piotrkowie (1478), profesor teologii (1489), rektor Akademii Krakowskiej i jej wicekanclerz w latach 1496-1497 kanonik katedralny krakowski[1].

Życiorys

Pochodził z rodziny mieszczańskiej. W 1463 wpisał się na listę studentów Akademii Krakowskiej. W 1466 został bakałarzem, a w 1469 magistrem sztuk wyzwolonych W 1472 został członkiem Kolegium Większego. W 1477 już jako bakałarz teologii był dziekanem Wydziału Sztuk Wyzwolonych. Wyjechał do Rzymu i tam w 1478 uzyskał stopień doktora dekretów, który w maju 1479 nostryfikował na Akademii Krakowskiej. Do 1495 pełnił funkcje prowizora Bursy Jeruzalem. W 1480 roku napisał dzieło O uczonych Akademii Krakowskiej mężach i losach tejże akademii. Trzykrotnie był wybierany rektorem uczelni. Przed 1485 został kanonikiem kościoła św. Floriana w latach 1492-1495 jego kustoszem, a do 1497 dziekanem.

Ufundował świadczenie dla stałego kaznodziei polskiego przy kościele św. Barbary w Krakowie[1]. Swoją bibliotekę, w której dominowały dzieła teologiczne, pozostawił dla Kolegium Większego i Bursy Jerozolimskiej.

Przypisy

  1. a b Andrzej z Łabiszyna na WIEM (encyklopedia)

Bibliografia

  • p
  • d
  • e
Akademia Krakowska /
Uniwersytet Krakowski
(1400–1499)
Akademia Krakowska /
Uniwersytet Krakowski
(1500–1599)
Akademia Krakowska /
Uniwersytet Krakowski
(1600–1699)
AkademiaKrakowska /
Uniwersytet Krakowski
(1700–1777)
Szkoła Główna Koronna
(1777–1795)
Szkoła Główna Krakowska
(1795–1805)
Lata 1805–1817[A][B]
Uniwersytet Jagielloński
(1817–1899)
Uniwersytet Jagielloński
(od 1900)
  1. a b c d e f g h i j k l Pełniący funkcję rektora w zastępstwie.
  2. Od 1805 do 1809 Uniwersytet połączony z Uniwersytetem Lwowskim i zgermanizowany, 1809 repolonizacja po włączeniu Krakowa do Księstwa Warszawskiego.
  3. W latach 1853–1860 rektorów nie wybierano, Uniwersytetem kierował mianowany przez rząd kurator.
  4. Sprawował obowiązki rektora Tajnego Uniwersytetu.