Hawker Seahawk

Hawker FGA6 Seahawk

Algemeen

Rol

Marine ondersteuningsjager

Bemanning

Varianten

F1, F2, FB3, FGA4, FB5, FGA6

Status

Eerste vlucht

juli 1951

Gebruik

marines van Engeland, Duitsland, India, Nederland

Afmetingen

Lengte

12,9 m

Hoogte

2,60 m

Spanwijdte

25,8 m

Gewicht

Leeggewicht

4208 kg

Startgewicht

5960 kg

Max. gewicht

7325 kg

Krachtbron

Motor(en)

1x Rolls Royce Nene 101 turbojet

Stuwkracht

23,1 kN

Prestaties

Kruissnelheid

600 km/h

Topsnelheid

965 km/h

Actieradius

770 km

Dienstplafond

13500 m

Bewapening

Boordgeschut

4x Hispano Suiza 20 mm kanon

Ophangpunten

Bommen

220 kg of

Raketten

10x 76 mm ongeleid

Portaal

Luchtvaart

De Hawker Seahawk was een eenpersoons ondersteuningsjager ontworpen voor operaties vanaf vliegdekschepen. Het toestel werd gebouwd door de Britse firma’s Hawker Aircraft en Armstrong Withworth Aircraft. De Seahawk was operationeel tijdens de jaren 50.

Historie

De eerste Seahawks werden in de Hawkerfabriek in Kinston geproduceerd. Tijdens de Koreaanse oorlog ontstond er een vraag naar vliegdekschepen en vliegtuigen en gaf de Britse premier Winston Churchill de productie in 1951 de status van 'superprioriteit'.

Om aan de vraag te kunnen voldoen werd de productie overgebracht naar een nieuwe assemblagelijn in Coventry gerund door Armstrong Whitworth Aircraft, onderdeel van de Hawker-groep.

De eerste F1-productieversie vloog in 1951 en in 1953 werd het toestel operationeel.
De tweede jagervariant was de iets verbeterde en sterkere F2.
De derde variant werd de FB3-jager-bommenwerper; deze was aanzienlijk versterkt omdat het toestel de nodige bewapening mee moest kunnen nemen.
De vierde versie werd de FGA4, een jager voor het aanvallen van gronddoelen; deze had een nog grotere wapencapaciteit.
De vijfde jager-bommenwerperversie FB5 was een FGA4 met een nieuwe Rolls Royce Nene 103-motor.
De laatste variant, de FGA6, was een verbeterde FGA4.

De Royal Navy heeft alle varianten in dienst gehad tot 1958; daarna werd de Seahawk uitgefaseerd en vervangen door de Supermarine Scimitar en de Havilland Sea Vixen.

De Koninklijke Marine heeft tot en met 1964 Seahawks van het type FGA50 in gebruik gehad. In juli 1957 vloog luitenant ter zee vlieger eerste klasse R.J. Idzerda het eerste toestel van Engeland naar Vliegkamp Valkenburg in Nederland. De overdrachtsceremonie van de Royal Navy aan Nederland vond plaats in aanwezigheid van vlagofficier Materieel schout-bij-nacht W.J. Kruys, commandant der Zeemacht schout-bij-nacht G.B. Fortuyn en vlagofficier Marine Luchtvaardienst schout-bij-nacht vlieger J.M. van Olm.

Er zijn 22 toestellen gekocht door Nederland. De vliegtuigen waren ingedeeld bij de squadrons 3 en 860, onder de nummers 6-50 tot 6-71 later omgenummerd naar 111 tot 131. Beide squadrons rouleerden tussen het vliegkamp Valkenburg en het vliegdekschip Karel Doorman. Het was de enige straaljager die de Koninklijke Marine in bezit heeft gehad. De Nederlandse Seahawks waren uitgerust met o.a. Sidewinder-raketten.

De Seahawks werden in 1964 uit dienst genomen en opgeslagen. Op twee exemplaren na zijn ze allemaal verschroot.^[bron?] Het Nationaal Militair Museum en Aviodrome bezitten beide een exemplaar.

De Duitse Bundesmarine heeft de Seahawk als verkenningstoestel tot 1960 in dienst gehad; daarna werden ze vervangen door de F-104 Starfighter. Ook deze toestellen zijn bijna allemaal gesloopt.

Inzet

De Hawker Seahawk is succesvol ingezet gedurende de Suezcrisis in 1956. Er werden zes Britse squadrons ingezet voor grondsteun aan de Franse en Britse troepen. De Indiase marine heeft het toestel succesvol tegen gronddoelen ingezet gedurende de Indiaas-Pakistaanse Oorlog van 1971.