Everybody's rockin'

Everybody's rockin'
Studioalbum van Neil Young and the Shocking Pinks
(Albumhoes op en.wikipedia.org)
Uitgebracht	1 augustus 1983
Opgenomen	april - mei 1983
Genre	Rockabilly
Duur	24:55
Label(s)	Geffen Records
Producent(en)	Neil Young en Elliot Mazer
Chronologie
1982 Trans   1983 Everybody's rockin'   1985 Old ways
(en) Allmusic-pagina (en) MusicBrainz-pagina
Portaal    Muziek

Everybody's rockin' is het dertiende studioalbum van singer-songwriter Neil Young. Het album is opgenomen met The Shocking Pinks, een band speciaal samengesteld voor dit album en werd uitgebracht op 1 augustus 1983. Op het album staan zowel originele nummers als covers. Met 25 minuten is het Neil Youngs kortste album. Typerend voor zijn jaren 80-periode is dat Everybody's rockin afwijkt van zowel voorganger Trans uit 1982 (rock vermengd met elektronica) als van opvolger Old ways uit 1985 (country).

Achtergrond

Oorspronkelijk wilde Young in 1983 een countryalbum (Old Ways) uitbrengen dat hij de voorgaande herfst had opgenomen. Platenmaatschappij Geffen was echter nog niet bijgekomen van het artistiek en commercieel geflopte Trans, en eiste "een rock & rollplaat". Young gaf gehoor aan dit verzoek en dook de studio in om een album op te nemen in de stijl van de rock & roll uit de jaren vijftig, inclusief geluidseffecten en achtergrondkoortjes. Van de eigen nummers dateert Wonderin' ongeveer uit de periode na After the gold rush; het werd nog gespeeld bij het Woodstock-concert in 1969 met Crosby, Stills & Nash en bij akoestische solo-optredens in 1970. Wonderin en Cry, Cry, Cry verschenen op single, maar de bijbehorende videoclips waren nauwelijks te zien op MTV. Net als bij Trans ontving Everybody's rockin matige reacties en werd het gepromoot met een niet-uitverkochte tournee.

Volgens Young was Everybody's rockin bedoeld als conceptalbum met twee extra nummers die de Shocking Pinks "meer diepgang" hadden moeten geven. Uit woede annuleerde Geffen de opnamesessies waardoor Young het album niet kon afmaken en het moest afgeven zoals het uiteindelijk werd uitgebracht. De bewuste nummers, Get Gone en Don't Take Your Love Away From Me, kwamen tien jaar later op de verzamelaar Lucky thirteen terecht, zij het in liveuitvoeringen.

In 1995 vertelde Neil Young dat hij een oppervlakkige plaat had gemaakt om af te rekenen met verwachtingen die hij in het verleden had geschapen en zodoende zich verder te ontwikkelen.

Ontvangst

Everybody's rockin ontving vooral negatieve recensies. Robert Christgau schreef in het blad The Village Voice: "De covers zijn overbodig, of erger, net als alle eigen nummers; op twee na". New Musical Express voegde daaraan toe; "In ieder geval is Neil Young niet voor de verleiding gezwicht om weer met Crosby, Stills & Nash te gaan spelen, maar deze rockabilly-pastiche is niet veel beter." Zelf vergeleek Young het album met Tonight's the Night dat in 1975 nog wel lovend onthaald werd, maar tegelijkertijd was hij er zich van bewust dat de pers niet helemaal ongelijk had.

In 2006 werd Everybody's rockin door het Britse maandblad Q uitgeroepen tot een van de vijftig slechtste albums aller tijden.

Tracklist

Alle muziek en teksten zijn geschreven door Neil Young, tenzij anders aangegeven. 

Bezetting

• Neil Young - zang, piano, gitaar, mondharmonica
• The Shocking Pinks

  Larry Byrom - piano, achtergrondzang

  Anthony Crawford - achtergrondzang

  Tim Drummond - contrabas

  Karl Himmel - kleine trom

  Ben Keith - altsaxofoon, gitaar

  Rick Palombi - achtergrondzang